'''Ѵ''', '''ѵ''' (і{{Націск}}жыца) — знак стараславенскае азбукі, а таксама старабеларускай мовы. Паходзіць ад грэцкага знаку [[Іпсылён]] ('''υ'''). У старабеларускастарабеларускай мове выкарыстоўваўся для абазначэньня галоснага гуку [і] ў словах грэцкага паходжаньня (мѵро, сѵнодъ)<ref>Ижица // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907</ref>.
== Лічбавае значэньне ==
У стараславенскай і царкоўнаславенскай мовах Ѵ мае значэньне лічбы — 400. У [[глаголіца|глаголіцы]] мела выгляд [[Файл:Glagolitic izhitsa.svg|10px]] (Ⱛ). Лічбавага значэньня ў глаголіцы ня мела.
