'''АляксандарАлякса́ндар АсіповічАсіпо́віч-АсіпчыкАсі́пчык''' ({{ДН|1|04|1909}}, в. [[Пляшкі]] — {{ДС|14|03|1990}}, Джэксан, Нью-Ёрк, ЗША) — праваслаўны сьвецкі і грамадзка-культурны дзеяч, удзельнік беларускага хрысьціянскага руху 20XX стагодзьдзя, публіцыст. У беларускім пэрыядычным друку выступаў пад псэўданімам ''Зьніч''.
Паходзіў ззь беларускай праваслаўнай сям’і. Падчас [[Першая сусьветная вайна|Першай сусьветнай вайны]] сям’я (7 асобаў) зьехала ў бежанства ў ЧэлябінскуюЧалябінскую губэрню. Там ад сухотаў памёр бацька і потым яшчэ дзьве сястры. Падчас вяртаньня на Бацькаўшчыну,бацькаўшчыну уў 1921 годзе памерла маці, пакінуўшы Алеся з сястрой сіротамі. Дзеці патрапілі пад апеку Чырвонага Крыжа, які перадаў іх дау прытулкупрытулак ўна будынкітэрыторыі Жыровіцкага манастыра.
Служыў у 4-м авіяцыйным палку ў ТорунеТоруні. З 1932 да 1935 жыў у Вільні.
У гады Другой сусьветнай вайны прымаўбраў удзел у дзейнасьці беларускіх грамадзкіх і культурна-нацыянальных арганізацый. Стварыў у верасьні 1941 году ў Слоніме Рамесную школу. На веснуУвесну 1942 году ажаніўся я з інструктарамінструктаркай школы Верай Сілівончык. У восеньУвосень 1943 году арыштаваны немцамі па даносуданосе. Разам зь ім тады былі схоплены [[Стэфа Лыскавец]] — народная сьпявачка, [[Сяргей Новік-Пяюн]], — дырэктар Слонімскага музэю, паэт, і іншыя беларускія дзеячы. Праз пэўны час вызвалены з-пад арышту.
З 1944 г. — у эміграцыі. Спачатку жыў у Нямеччыне. Матэрыяльна падтрымліваў [[Беларускі скаўтынг|беларускіх скаўтаў]] у г. [[Рэгенсбург]]у. Супрацоўнічаў ззь беларускім праваслаўным часопісам «[[Зьвіняць Званызваны Сьвятой Сафіі]]». Быў асабіста знаёмы ззь [[Юры Стукаліч|ЮркайЮркам Стукалічам]]. У 1947 годзе выдаў кнігу «Цудатворны Абраз Жыровіцкае Божае Маці і Жыровіцкі Манастырманастыр»<ref>[https://www.racyja.com/kultura/malavyadomy-narys-pra-zhyrovichy/ Малавядомы нарыс пра Жыровічы], Радыё Рацыя</ref>.
У сакавіку 1950 г. выехаў у ЗША. Пэўны час жыў у Нью-Ёрку. Пазьней працаваў у г. Нью-БрансуікБрансўік на фабрыцы. Пасьля пяці гадоў побыту ў г. Таронта (Канада) вярнуўся ў ЗША. Адзін з ініцыятараў і заснавальнікаў [[Жыровіцкае праваслаўнае брацтва|Жыровіцкага праваслаўнага брацтва]]. З 1950-х гадоў быў зьвязаны з Расейскім аб’яднаньнем таварыства ўзаемадапамогі (РООВА). Выступаў на старонках беларускіх эмігранцкіх выданьняў («Беларускі праваслаўны каляндар на 1968 г.», Нью-Ёрк, 1967, «Бацькаўшчына», «Беларус» і інш.). Выдаваў часопіс «[[Сіла веры]]». Апошнія гады жыцьця правёў у г. ДжэксанДжэксане (штат Нью-Ёрк), дзе і памёр. Пахаваны там жа на мясцовых могілках «Фармы РООВА».
