У кастрычніку 1920 — сакавіку 1921 году працаваў агентам па закупках у Дэпартамэнце аправізацыі [[Сярэдняя Літва|Сярэдняй Літвы]].
Паведамленьне пра сьмерць селяніна Казімера Фалькевіча 28 верасьня 1922 году надрукавала газэта «[[Беларускі звон (1921)||Беларускі Звон]]». Ягонае прозьвішча можна сустрэць у працы [[Антон Луцкевіч|Антона Луцкевіча]] «''Польская акупацыя ў Беларусі''» (1920). Памяці К. Фалькевіча прысьвечаны нэкралёг «''Дзядзька Фалькевіч''», напісаны Антонам Луцкевічам пад псэўданімам «Яго таварыш»<ref>Беларускі Звон. 1922. 7 кастрычніка.</ref>. Пазьней у заходнебеларускім друку зьявяцца матэрыялы, падпісаныя псэўданімам К. Фалькевіч, крыптанімамі К. Ф., К. Ф-віч. Гэта Луцкевіч вырашыў унесьмяроціць імя свайго таварыша<ref name="Правобраз Акту 25 Сакавіка"/>.
