Лявон Заяц: розьніца паміж вэрсіямі

'''Ляво́н Язэ́павіч (Леанард Ёсіфавіч) За́яц''' (сак. [[1890]] году, в. [[Даўгінаў|Даўгінава]] Вялейскага пав., цяпер у [[Вялейскі раён|Вялейскім раёне]] — [[23 верасьня]] [[1935]] году) — беларускі палітычны дзеяч.

Скончыў [[Пецярбурскі ўнівэрсытэт]]. У 1914—16 гадох працаваў у Віленскім акцызным упраўленьні, у 1916—17 гадох — адказны сакратар Менскага аддзелу Ўсерасейскага Земсаюзу. Сябар партыі беларускіх эсэраў. На [[Першы Ўсебеларускі кангрэс|Ўсебеларускім зьезьдзе]] абраны чальцом [[Рада Беларускай Народнай Рэспублікі|Рады БНР]]. 3 лютага 1918 году ў складзе [[Народны сакратарыят БНР|Народнага сакратарыяту Беларусі]]. Пасьля расколу Рады БНР ([[13 сьнежня]] [[1919]] году) загадчык канцылярыі й дзяржаўны сакратар у [[Народная Рада БНР|Народнай Радзе БНР]]. Удзельнік Другой Усебеларускай канфэрэнцыі ў [[Бэрлін]]е (1925). 3 1925 году ў БССР, кансультант Наркамфіну. Звольнены «ў сувязі з чысткай апарату». [[19 ліпеня]] [[1930]] году арыштаваны ДПУ БССР па справе «[[Саюз вызваленьня Беларусі]]», высланы на 5 гадоў ва [[Уфа|Ўфу]]. [[25 ліпеня]] [[1935]] году зноў арыштаваны абласным упраўленьнем НКУС СССР, памёр у турме падчас сьледзтва.

Рэабілітаваны ў [[1988]] годзе.

{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Заяц, Лявон Язэпавіч}}