Радзівіл Осьцікавіч: розьніца паміж вэрсіямі

|Памёр = [[1477]]

'''Радзівіл Осьцікавіч''' (? — [[1477]], [[Вільня]]) — дзяржаўны дзяяч [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]. Маршалак [[Маршалак дворны літоўскі|гаспадарскі]] ([[1440]]—[[1466]]1440—1466) і [[Маршалак вялікі літоўскі|земскі]] ([[1433]]—[[1434]]1433—1434 і [[1463]]—[[1474]]1463—1474), адначасна [[ваявода троцкі]] (з [[1463]]) і [[кашталян віленскі]] (з [[1475]]).

{{Падвойная выява|зьлева|Eŭdakija Radzivił (Śviatapołk-Čaćviarcinskaja). Эўдакія Радзівіл (Сьвятаполк-Чацьвярцінская) .jpg|140|Radzivił Ościkavič. Радзівіл Осьцікавіч (1733).jpg|140|Мітычная князёўна Эўдакія, якая лічылася жонкай Радзівіла|Уяўны партрэт Радзівіла Осьцікавіча, [[1733]]—[[1737]]1733—1737}}

У [[1420]]—[[1428]]1420—1428 роках згадваецца як маршалак гаспадарскі вялікага князя [[Вітаўт]]а. У якасьці сьведкі падпісаў акт уніі Вялікага Княства Літоўскага з Каралеўствам Польскім ([[15 кастрычніка]] [[1432]]). Маршалак земскі (вялікі) у [[1433]]—[[1434]]1433—1434 і [[1463]]—[[1474]]1463—1474 роках<ref name="evkl">[[Валеры Пазднякоў|Пазднякоў В.]] Радзівіл Осцікавіч // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 501.</ref>.

У [[1440]] року па сьмерці вялікага князя [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонта Кейстутавіча]] падтрымаў абраньне [[Казімер Ягелончык|Казімера]], таго ж року атрымаў пасаду [[маршалак гаспадарскі|маршалка гаспадарскага]] і дзяржаўцы [[анікшты]]нскага<ref name="evkl"/>.

Удзельнічаў у выправе на [[Маскоўская дзяржава|Маскву]] ([[1445]]), каб дапамагчы [[Васіль III|Васілю III]] аднавіць сваю ўладу. У [[1448]] року браў удзел у складаньні мірнай дамовы паміж Вялікім Княствам Літоўскім, Каралеўствам Польскім і Нямецкім ордэнам у [[Кентжын|Растэнбургу]].

У [[1449]] року з дапамогай Васіля III пасьпяхова дзейнічаў супраць мяцежнага князя Міхала Жыгімонтавіча, адваяваў [[Старадуб]], [[Ноўгарад-Северскі]], [[Радагашч]], [[Поціўль]], [[Бранск]]<ref name="evkl"/>.

У 1-й палове [[1450-я|1450-х]] узначаліў магнацкую апазыцыю супраць вялікага князя Казімера і быў ёй прапанаваны як кандыдат на вялікакняскі сталец. Шукаў падтрымкі ў хана [[Залатая Арда|Залатой Арды]] [[Сэід-Ахмэд]]а, але таго разьбіў [[Хаджы-Гірэй]]. У [[1455]] року вярнуўся на радзіму, дзе яго пазбавілі ўсіх пасадаў. Пасьля адышоў ад апазыцыі, зноў зрабіўся маршалкам земскім, ад [[1463]]<ref name="evkl"/> — [[Ваяводы троцкія|ваявода троцкі]]. У [[1474]] року<ref>Pietkiewicz K. Radziwiłł Ościkowicz // Polski Słownik Biograficzny / Pol. Akad. nauk, inst. Historii. T. 30. — Wrocław; Warszawa; Kraków; Gdańsk; Lódz, 1987. S. 133.</ref> (або [[1475]]<ref name="evkl"/>) атрымаў пасаду [[Кашталяны віленскія|кашталяна віленскага]].

Разам з [[Міхал Кезгайла|М. Кезгайлам]] кіраваў дзяржавай у адсутнасьць вялікага князя, у [[1470-я]] ачольваў дэлегацыю ў разьвязваньні памежных спрэчак з [[Пскоўская рэспубліка|Псковам]] і [[Інфлянцкі ордэн|Інфлянцкім ордэнам]].