Вікіпэдыя

Антоні Пацей: розьніца паміж вэрсіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя зьменаНаступная зьмена →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
артаграфія, пунктуацыя, стыль
д вікізьвесткі, артаграфія
Радок 34:
== Біяграфія ==
Прадстаўнік шляхецкага роду [[Пацеі|Пацеяў]] гербу [[Вага (герб)|«Вага»]], найстарэйшы сын [[Казімер Аляксандар Пацей|Казімера Аляксандра]], [[ваявода віцебскі|ваяводы віцебскага]], і Ганны Тэрэзы зь [[Летавы|Летаваў]]. Меў братоў [[Аляксандар Пацей|Аляксандра]] (пам. у 1771), стражніка вялікага, і [[Міхал Пацей|Міхала]] (пам. у 1787), старосту рагачоўскага.
 
3 чэрвеня 1721 году ва [[Усьцілуг|Ўсьцілугу]] (Уладзімерскі павет)<ref name="Zielinska"/> узяў шлюб з Разаліяй, дачкой валынскага кашталяна Стафана Загароўскага. У шлюбе нарадзілая дачка Людвіка Ганарата, якая ў 1740 годзе выйшла за ваяводу кіеўскага [[Станіслаў Любамірскі|Станіслава Любамірскага]].▼
 
Служыў у войску Вялікага Княства Літоўскага. 19 верасьня 1715 году атрымаў [[Урад (Вялікае Княства Літоўскае)|урад]] абознага, 4 чэрвеня 1729 году — стражніка вялікага літоўскага<ref name="Zielinska">Zofia Zielińska. [http://ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/antoni-pociej-h-waga Antoni h. Waga Pociej]{{ref-pl}}</ref>.
 
Быў прысутны ў Варшаве ў час студзеньскага сойму 1720 году, на восеньскім сойме таго ж году быў [[Пасол соймавы|паслом]] ад Берасьцейскага ваяводзтва. Сойм 1724 году абраў яго на канфэрэнцыю з замежнымі міністрамі, а сойм 1726 году — у склад камісіі для перамоваў з прадстаўніком [[Швэцыя|Швэцыі]. Ад берасьцейскага сойміку быў абраны паслом на студзеньскі сойм 1733 году<ref name="Zielinska"/>.
 
Пры жыцьці бацькі пісаўся уладаромўладаром на Кадзыню[[Кадзіна (Магілёўскі раён)|Кадзіню]] ([[Амсьціслаўскае ваяводзтва]]) і [[Рэчыца (Камянецкі раён|Рэчыцы]] ([[Берасьцейскае ваяводзтва]]). Пасьля сьмерці свайго стрыя ўспадкаваў у Берасьцейскім ваяводзтве [[Ражанка (Уладаўскі павет)|Ражанку]] (фундаваў там каля 1726 году ўніяцкую царкву), [[Уладава|Уладаву]] (аздобіў там касьцёл Сьвятога Людвіка) і [[Тэрэспаль]] (аднавіў там уніяцкую царкву), Орхаў у Холмскай зямлі, а таксама Піліцы і Мжыглуд у Кракаўскай зямлі. Меў у валоданьні таксама Вашкевічы ў Лідзкім павеце, Малую Ельню ў Берасьцейскім павеце (тут надаў і павялічыў фундуш уніяцкай царкве), палац у [[Вільня|Вільні]]<ref name="Zielinska"/>. Патрапіўшы ў даўгі, прадаў берасьцейскія ўладаньні [[Ян Юры Флемінг|Яну Юрыю Флемінгу]] з намерам выкупіць іх да 29 лютага 1749 году, але за 13 дзён да сканчэньня тэрміну памёр у Берасьці.
 
У 1730-х гадох удзельнічаў у барацьбе магнатаў за спадчыну княгіні [[Людвіка Караліна Радзівіл|Людвікі Караліны Радзівіл]] і яе нашчадкаў ([[Нойбурскія маёнткі]]). У 1733 годзе на элекцыйным сойме галасаваў за кандыдатуру [[Сьпіс польскіх манархаў|караля]] і [[Сьпіс вялікіх князёў літоўскіх|вялікага князя]] [[Станіслаў Ляшчынскі|Станіслава Ляшчынскага]].
 
На чале 8-тысячнага войска выступіў супраць [[Аўгуст Сас|Аўгуста Саса]], ваяваў з расейскім войскам, якое ўмацоўвала ўладу Аўгуста Саса ў Рэчы Паспалітай. У 1735 годзе эміграваў, у 1736 годзе вярнуўся і вызнаў Аўгуста Саса<ref>[[Анатоль Грыцкевіч|Грыцкевіч А.]] Пацеі // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 421.</ref>.
 
▲3 чэрвеня 1721 году ва Ўсьцілугу (Уладзімерскі павет)<ref name="Zielinska"/> узяў шлюб з Разаліяй, дачкой валынскага кашталяна Стафана Загароўскага. У шлюбе нарадзілая дачка Людвіка Ганарата, якая ў 1740 годзе выйшла за ваяводу кіеўскага [[Станіслаў Любамірскі|Станіслава Любамірскага]].
 
Памёр 16 лютага 1749 году ў [[Берасьце|Берасьці]]<ref name="Zielinska"/>.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/Антоні_Пацей»