'''Людвік Кароль Абрамовіч''' ([[5 ліпеня]][[1879]], [[Масква]] — [[9 сакавіка]][[1939]], [[Вільня]]) — польскі гісторык, грамадзкі дзеяч, журналіст, выдавец.
Скончыў [[Ягелонскі ўнівэрсітэтўнівэрсытэт]] у [[Кракаў|Кракаве]]. 3 [[1905]] у [[Вільня|Вільні]]. 3 [[1906]] супрацоўнік выданьняў «[[Gazeta Wileńska]]», «[[Kurier Wileński]]». У [[1911]]—[[1938]]1911—1938 рэдагаваў і выдаваў газэту [[Przegląd Wileński (1911)|«Przegląd Wileński»]]. У [[1925]]—[[1939]]1925—1939 старшыня Навуковага камітэту садзейнічаньня бібліятэцы Ўрублеўскіх (цяпер Цэнтральная бібліятэка АН Летувы). Быў зьвязаны зь беларускім грамадзка-культурным жыцьцём у Вільні.
У кнізе «''Чатыры стагодзі кнігадрукавання ў Вільні, 1525—1925''» ([[Вільня]], [[1925]]) пісаў пра дзейнасьць [[Францішак Скарына|Ф. Скарыны]] і яго пасьлядоўнікаў.
