Лорэнс Гонзі: розьніца паміж вэрсіямі

|пачатак_тэрміну = [[23 сакавіка]] [[2004]]

|канец_тэрміну = [[11 сакавіка]] [[2013]]

|адукацыя = Мальтыйскі ўнівэрсытэт

|рэлігія = [[каталіцтва|каталік]]

Скончыў юрыдычны факультэт Мальтыйскага ўнівэрсытэту ў 1975 годзе. Працаваў у прыватнай юрыдычнай фірме. Актыўна ўдзельнічаў у руху ў абарону правоў інвалідаў. Быў старшынейстаршынём Нацыянальнай камісіі па справах асобаў з абмежаванымі магчымасьцямі ў 1987—1994 гадах.

З 1988 году дэпутат парлямэнту ад Нацыяналістычнай партыі. Быў старшынейстаршынём Палаты прадстаўнікоў Мальты ў 19881988—1996 — 1996гадах. Пасьля паразы нацыяналістычнай партыі на выбарах 1996 году быў абраны парлямэнцкіхпарлямэнцкім сакратаром фракцыі, а ў наступным годзе — генэральным сакратаром партыі. Пасьля таго, як у 1998 годзе яго партыя вярнулася да ўлады, атрымаў ва ўрадзе Эдварда Фэнэк Адамі партфэль міністра сацыяльнай палітыкі. У 2003 годзе яго абавязкі былі пашыраны і да партфэлю міністра ен атрымаў пасаду намесьніка прэм’ер-міністра.

Стаў прэм’ер-міністрам Мальты ў сакавіку 2004 году, пасьля таго, як шматгадовы кіраўнік урадаураду Фэнэк Адамі быў абраны прэзыдэнтам краіны. У гады кіраўніцтва Гонзі ўрадам Мальта ўвайшла ў красавіку 2004 г.году ў склад Эўразьвязу, і пасьпяхова далучылася да эўразоны 1 студзеня 2008 году.

У 2008 годзе Гонзі прывеў партыю да перамогі на чарговых парлямэнцкіх выбарах і зноў сфармаваў кабінэт. ДругоеДругі ўрад Гонзі палапаў 10 сьнежня 2012 году пасьля таго, як у ходзе галасаваньня ў парлямэнце за бюджэт краіны страціластраціў большасьць. Лорэнс Гонзі вымушаны быў абвясьціць аб роспуску палаты дэпутатаў і правядзеньні ў сакавіку 2013 году новых выбараў.

Выбары 9 сакавіка 2013 году прынесьлі паразу і пасьля 15 гадоў знаходжаньня ва ўладзе Нацыяналістычная партыя сышла ў апазыцыю. На пасадзе прэм’ер-міністра краіны яго зьмяніў адзін з самых маладых кіраўнікоў кіраўнікоў дзяржаваў і ўрадаў у сьвеце [[Джозэф Мускат]].