Дамінік Рудніцкі: розьніца паміж вэрсіямі

Паходзіў з беларускай шляхты. Вучыўся ў [[Віленская езуіцкая акадэмія|Віленскай езуіцкай акадэміі]] (каля [[1694]]). Настаўнічаў у езуіцкіх калегіюмах [[Слуцк]]ау, [[ГроднаГорадня|Горадні]], [[Мсьціслаў|Мсьціслава]], [[Наваградак|НаваградкаНаваградку]]. 3 [[1720]] у [[Варшава|Варшаве]], пракуратар Літоўскай правінцыі езуітаў. 3 [[1730]] у [[Нясьвіж]]ы.

У рукапісных зборніках Рудніцкага (вядомыя з публікацыяў [[Аляксандар Брукнэр|А. Брукнэра]] і У. Ператца, загінулі падчас [[Варшаўскае паўстаньне|Варшаўскага паўстаньня]] ў [[1944]]) акрамя польскіх, было 9 беларускіх вершаваных твораў, альбо напісаных ім, або народных. У іх выяўляюцца рысы позьняга [[барока]]: [[алегорыя]], [[гратэск]], марнасьць і хуткаплыннасьць жыцьця. Адчуваецца арыентацыя на народную песьню. Аўтар інтэрмэдыйінтэрмэдыяў на польскай мове, казаньняў, зборніказборніку «Свабодны голас у вершаванай форме» (выд. [[1741]]).

Рудніцкаму прыпісваецца аўтарства беларускіх вершаваных «Вітаньняў» з выпадкаўнагоды наведваньня [[Вільня|Вільні]] ў [[1729]] вармінскім біскупам Крыштафам і [[Пінск]]у ў [[1730]](?) валынскім біскупам Стафанам.

Ім створана алегарычная сыстэма вобразаў у вершаваным сатырычным цыклецыклі «Зьвярыныя гратэскі» (творы «Ваенны паход грыбоў», «Птушыны баль», «Камара з дуба цяжкі ўпадак» і інш.). У апісаньні злых прыгод птушак, насякомых і расьлін угадваецца рэальнае жыцьцё дробнай шляхты.