Якуб Гейштар: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Lš-k. (гутаркі | унёсак)
Радок 8:
|Псэўданімы =
|Нарадзіўся = {{Нарадзіўся|6|4|1827}}
|Памёр = {{Памёр|3|11|1897}}
|Грамадзянства =
|Род дзейнасьці = публіцыст
|Гады актыўнасьці =
|Напрамак = публіцыстыка
|Жанр =
|Дэбют =
|Прэміі =
|Палічка =
|ВікіКрыніца =
|Сайт =
|Род =
|Бацька =
|Маці =
|Жонка =
|Дзеці =
|Рэлігія = [[Каталіцтва|каталік]]
}}
 
 
'''Якуб Казімер Станіслаў Гейштар''' — ({{Нарадзіўся|18|4|1827|6}}, маёнтак Мядэкшы Ковенскага павета, цяпер Кедайнскі раён Летувы — {{Памёр|15|11|1897|3}}) — удзельнік [[паўстаньне 1863-1864 гадоў|паўстаньня 1863—1864]] на Беларусі(Літве) й Летуве, лібэральны публіцыст.
 
== Біяграфія ==
Скончыў Віленскі дваранскі інстытут, вучыўся на юрыдычным факультэту Пецярбурскага ўнівэрсытэту. У якасьці чальца Ковенскага губэрнскага камітэту ўдзельнічаў у выпрацоўцы ўмоваў сялянскай рэформы, у [[1859]] годзе напісаў і выдаў за мяжой свой першы публіцыстычны твор — «Голас шляхціца да сваіх сабратаў пра сялянскую свабоду й уласнасьць». Па палітычных перакананьнях падтрымліваў групоўку «белых», быў адным з кіраўнікоў «белае» партыі на беларуска-літоўскіх землях. Узначальваў "«Аддзел кіраўніцтва правінцыямі Літвы"», утвораны пасьля сумнавядомага перавароту ў паўстанцкай арганізацыі.
 
Выступаў супраць Каліноўскага й іншых рэвалюцыйных дэмакратаў, якія намагаліся павернуць паўстаньне на шлях аграрнай рэвалюцыі. Арыштаваны ў ліпені 1863 г. Сьпярша высланы ва Ўфу, але затым вернуты для дадатковага сьледзтва й сасланы на 12 год катаргі ў Сыбір. У 1872 г. вярнуўся на радзіму. Сьпярша жыў у [[Сувалкі|Сувалках]], пазьней у [[Варшава|Варшаве]], дзе ў [[1882]] годзе заклаў антыкварную кнігарню. Пакінуў пасьля сябе ўспаміны — каштоўную крыніцу па гісторыі паўстаньня 1863—1864 гадоў.
 
== "«Успаміны"» Гейштара ==
«''Pamiętniki z lat 1857-18651857—1865''» зьяўляюцца каштоўнай крыніцай па вывучэньню гісторыі паўстаньня 1863-1864 1863—1864 гг. Над “Успамінамі”«Успамінамі» Гейштар пачаў працаваць яшчэ ў ссылцы, але галоўная праца была зробленая ў 1873-1874 1873—1874 гг. у [[Варшава|Варшаве]]. Канчаткова завершаныя толькі пад канец жыцьця.
 
Мэмуары напісаныя ў дзьвух тамах. Першы том зьмяшчае 420 старонак, другі  — 382. Тамы аснашчаныя шматлікімі ілюстрацыямі ўдзельнікаў паўстаньня й тых, хто меў да яго дачыненьне. Гейштар падае абшырныя бібліяграфіі й іншыя карысныя дадаткі. Пры выданьні (у віленскай сэрыіі “Бібліятэка«Бібліятэка мемуараў”мемуараў») успаміны былі забясьпечаны зьмястоўнымі прадмовай і камэнтарамі. "«Успаміны"» зьяўляюцца, па сутнасьці, унікальным біяграфічным слоўнікам удзельнікаў паўстаньня. Гісторык Тадэвуш Корзан напісаў спэцыяльна для гэтага выданьня свае нататкі “З«З асабістых кантактаў”кантактаў».
 
== Літаратура ==
* Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк  — Гімн / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б.  І.  Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э.  Э.  Жакевіч.  — Мн.: БелЭн, 1994.  — 537  с., [8] к.: іл. ISBN 5-85700-142-0.
* Gieysztor, J. Pamiętniki Jakóba Gieysztora z lat 1857—1865 : w 2 t. / J. Gieysztor; przedmowa i przypisy prof. T. Korzona. — Wilno : Nakładem Tow. Udz. «Kurjer Litewski», 1913. — T. 1. — 422 s.
* Gieysztor, J. Pamiętniki Jakóba Gieysztora z lat 1857—1865 : w 2 t. / J. Gieysztor; przedmowa i przypisy prof. T. Korzona. — Wilno : Nakładem Tow. Udz. «Kurjer Litewski», 1913. — T. 2. — 384 s.