Валенці Швыкоўскі: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д дададзеная Катэгорыя:Пружанскі палацык з дапамогай HotCat |
→Біяграфія: дапаўненьне |
||
Радок 6:
У [[1841]] ажаніўся з шляхцянкай [[Ашмянскі павет|Ашмянскага павету]] Гермініяй Парфір’еўнай Важынскай. Бацька яе, [[Парфірый Важынскі]], быў адным з кіраўнікоў [[Паўстаньне 1830-1831 гадоў|вызвольнага паўстаньня 1830—1831 гадоў]] у [[Польшча|Польшчы]], [[Летува|Летуве]] і [[Беларусь|Беларусі]]. Шлюб быў бязьдзетны.
[[Файл:Pružany. Пружаны (XIX).jpg|міні|[[Пружанскі палацык|Сядзіба Швыкоўскіх]] у Пружане. XIX стагодзьдзе]]
У [[1843]] па сьмерці бацькі Пятра Бэрнардавіча атрымаў ва ўласнасьць {{Артыкул у іншым разьдзеле|Ключ (маёнтак)|пружанскі ключ|pl|Klucz (majątek ziemski)}}; ягоны брат Міхаіл атрымаў новаўтвораны маёнтак [[Белавусаўшчына]]<ref>{{Спасылка | аўтар = | прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | дата публікацыі = | url = http://museum.pruzhany.com/publ/1-1-0-13| загаловак = Валенці Швыкоўскі| фармат = | назва праекту = | выдавец = Музэй-сядзіба «[[Пружанскі палацык]]»| дата = 18 лістапада 2011 | мова = | камэнтар = }}</ref>. У [[1854]] Валенці быў абраны [[Маршалак павятовы|маршалкам]] [[Пружанскі павет (Расейская імпэрыя)|Пружанскага павету]].
Ёсьць зьвесткі пра тое, што Швыкоўскі падтрымаў паўстанцаў [[Кастусь Каліноўскі|Кастуся Каліноўскага]], дапамагаючы ім лекамі, грашыма і зброяй (у 2003 годзе ў гарадзкім парку Пружаны ля [[Пружанскі палацык|палацыку]] было знойдзена сховішча зброі тых часоў). Сам пружанскі маршалак ня быў заўважаны ў баявых дзеяньнях супраць царскіх войскаў. Тым ня менш, ягоную сядзібу
Чатыры гады, з [[1863]] па [[1867]], правёў пружанскі маршалак у выгнаньні. Увесь гэты час яго жонка Гермінія Парфір’еўна дабівалася праўды. Яна пісала да расейскага імпэратара [[Аляксандар II (расейскі імпэратар)|Аляксандра ІІ]], і ў рэшце рэшт ён сваім асабістым загадам зьняў арышт на маёмасьць [[Швыкоўскія|Швыкоўскіх]] і вярнуў усё, што належала ім да 1863 году. У [[1867]] Швыкоўскаму пашчасьціла вярнуцца ў свой маёнтак, дзе ўвесь час жыла Гермінія. Пахаваўшы ў [[1888]] жонку, Валенці яшчэ сем гадоў жыў у сядзібе, займаўся гаспадарчай дзейнасьцю. У [[1895]] састарэлы памешчык прадаў маёнтак графу Ўладзімеру Пятровічу [[Кляйнміхелі|Кляйнміхелю]].
| |||