Гісторыя Ісьляндыі: розьніца паміж вэрсіямі

Ісьляндыя заставалася ў валадараньні нарвэскай манархіі да 1380 року, калі са сьмерцю [[Оляф II (дацкі кароль)|Оляфа II]] згасла нарвэская каралеўская дынастыя. Тады Нарвэгія (а зь ёй Ісьляндыя) сталі часткай [[Кальмарская унія|Кальмарскай уніі]] са [[Швэцыя]]й і [[Данія]]й, у якой галоўную ролю атрымала Данія. У адрозьненьне ад Нарвэгіі, Данія ня мела патрэбы ў ісьляндзкай рыбе і саматканай воўне. Гэта стварыла калясальны дэфіцыт у ісьляндзкім гандлі. Да 1500 року цалкам вымерла грэнляндзкая калёнія, заснаваная напрыканцы X стагодзьдзя.

 

З усталяваньнем у 1660 року ў [[Данія — Нарвэгія|Даніі — Нарвэгіі]] [[Абсалютная манархія|абсалютнай манархіі]] [[Фрэдэрык III|Фрэдэрыка III]] ісьляндцы пазбавіліся рэшты сваёй аўтаноміі ў абмен на каралеўскую апеку. Аднак Данія не асабліва клапацілася пра свайго васала, наезд на якога ў 1627 року зьдзейсьніў [[Бэрбэрскія піраты|бэрбэрскі флёт]], піраты якога забралі ў [[рабства]] каля 300 ісьляндцаў ([[напад турэцкіх піратаў на Ісьляндыю]]).