Скарбны

Скарбны, скарбнік — службовая асоба ў Вялікім Княстве Літоўскім у 15—18 стагодзьдзях. Памочнік падскарбія земскага (пасьля 1596 падскарбія вялікага літоўскага).

Скарбны меў рэзыдэнцыю ў Вільні ў замку, дзе захоўваў архіў і скарб ВКЛ. У Польшчы адпаведнікам скарбнага быў кусташ каронны.

Першы вядомы скарбны — Сенька, згадваецца ў 1452 годзе. Скарбныя былі таксама ў ваяводзтвах і паветах, вялі перапіску датычна фінансавых пытаньняў, складалі інвэнтары ўладаньняў, якія падлягалі абкладаньню падаткамі^[1].

Скарбнымі вялікімі літоўскімі былі:

Міхал Важынскі (1560)
Ульрык Гозыюш (1600)
Ян Монтаўт (1600)
Стэфан Хжанстоўскі (1638 — 1646)
Вінцэнт Мікалай Крукоўскі (1674)
Андрэй Казімер Скорабагаты (1678)
Геранім Сасевіч (1700)
Міхал Копць (? — 1726)
Ян Адахоўскі (1733 — 1738)
Габрыель Кімбар (? — 1744)
Антоні Важынскі (1763)

Крыніцы

^ Аляксандр Груша. Скарбны // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 571.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
Żychliński T. Złota księga szlachty polskiej, Poznań, T.1-31, 1879—1908.

[1] Аляксандр Груша. Скарбны // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 571.

[1]