Рэна́та Літві́нава (па-расейску: Рена́та Мура́товна Литви́нова; 12 студзеня 1967, Масква) — расейская акторка тэатру і кіно, рэжысэрка, сцэнарыстка, пісьменьніца і тэлевядучая. Заслужаная артыстка РФ (2003), ляўрэатка Дзяржаўнай прэміі Расеі (2001).

Рэната Муратаўна Літвінава
па-расейску: Рена́та Мура́товна Литви́нова
Род дзейнасьці актор, сцэнарыст, рэжысэр
Дата нараджэньня 12 студзеня 1967(1967-01-12) (57 гадоў)
Месца нараджэньня Сьцяг СССРМасква, СССР
Грамадзянства Сьцяг Расеі
Адукацыя вышэйшая
Месца вучобы
Занятак кінарэжысэрка, сцэнарыстка, акторка, рэжысэрка, вядучая, прадусарка, кінапрадусарка, тэлевядучая, сьпявачка
Гады дзейнасьці 1989 — па сёньняшні дзень
Бацька Мурат Амінавіч Вергазаў
Маці Аліса Міхайлаўна Літвінава
Муж Аляксандар Анціпаў (1996—1997)
Леанід Даброўскі (2001—2007)
Дзеці дачка: Ульляна (26 чэрвеня 2001)
Узнагароды
Сайт Старонка ў сеціве

Жыцьцяпіс

рэдагаваць

Рэната Літвінава нарадзілася ў Маскве ў сям'і лекараў. У дзяцінстве Р. Літвінава большую частку вольнага часу праводзіла адна, чытаючы кнігі з дамашняе бібліятэкі. Улюбёным пісьменьнікам быў М. Гогаль[1]. У старэйшых клясах сярэдняе школы праходзіла практыку ў доме састарэлых, дзе была прызначаная начальніцай прыёмнага аддзяленьня, бо пастаянных лекараў там не было[2]. У гутарцы з Уладзімерам Познэру заявіла, што ў яе было самотнае дзяцінства, і школа ўспамінаецца з агідай[3].

У 1984 Рэната паступіла на сцэнарны факультэт Усерасейскага дзяржаўнага інстытуту кінематаграфіі імя С. А. Герасімава (УДІК). Вучылася на адным курсе з Раманам Качанавым і Аркадзем Высоцкім.

Зьяўляецца рэклямным вобразам многіх таварных знакаў. Рэклямавала касмэтыку Лярэаль, Хвабэрлік, гадзіньнікі Рада, аўтамабілі Вольва, ювэлірныя вырабы Карэра-і-карэра[4]. У 2014 годзе пры падтрымцы кампаніі Зарына прадставіла сваю аўтарскую калекцыю адзеньня ў стылі 1950-х гадоў[5].

Творчасьць

рэдагаваць

Першы раз зьнялася ў кіно ў 1989 годзе ў дэтэктыўнай камэдыі рэжысэркі Алы Сурыкавай «Дзьве стралы. Дэтэктыў каменнага веку», у якой выканала эпізадычную ролю.

Р. Літвінава зьнялася больш чым у трыццаці карцінах, зьняла 7 фільмаў (сярод іх 2 канцэртныя фільмы для сьпявачкі Зэмфіры і 2 кароткамэтражныя фільмы для брэндаў Рада і Лярэаль.

Напісала сцэнары для 14 фільмаў, агучыла 4 ролі і выступала прадусаркай 4 карцінаў. У некаторых работах выступала адначасова і ў якасьці сцэнарысткі, і рэжысэркі, і прадусаркі, і артысткі:

  • «Багіня: як я пакахала»
  • «Апошняя казка Рыты»
  • «Паўночны вецер»[6]

У 2007 г. выдавецтвы «Амфара» і «Сеанс» ў сэрыі «Бібліятэка кінадраматурга» выпусьцілі кнігу «Валодаць і належаць», у якую ўвайшлі расказы і кінасцэнары Рэнаты Літвінавай[7].

Сьпіс карцінаў

рэдагаваць

Артыстка

● 1994 — Захапленьні (Увлеченья) — мэдсястра Ліля

● 1997 — Тры гісторыі (Три истории) — Офа

● 2000 — Права на выбар (Право на выбор) — Вэраніка

● 2000 — Мяжа. Таёжны раман (Граница. Таёжный роман) — Альбіна Воран

● 2001 — Чорны пакой (Чёрная комната) — круп'е ў казіно

● 2001 — Бэрлінскі экспрэс (Берлинский экспресс) (дакумэнтальны фільм) — агентка спэцслужбаў

● 2001 — Красавік (Апрель) — Настасься

● 2002 — Неба. Лятак. Дзяўчына (Небо. Самолёт. Девушка) — стуардка Лара

● 2004 — Наладнік (Настройщик) — Ліна

● 2004 — Багіня: як я пакахала (Богиня: как я полюбила) — сьледчая Фаіна

● 2004 — Дывэрсант (Диверсант) — начальніца радыёстанцыі

● 2005 — Жмуркі (Жмурки) — афіцыянтка і сакратарка Каця

● 2005 — Вакальныя паралелі (Вокальные параллели) (фільм-канцэрт) — канфэрансье

● 2006 — Жесть — мсьцівая палюбоўніца

● 2006 — Мне не балюча (Мне не больно) — Тата (Натэла Антонаўна)

● 2007 — Два ў адным (Два в одном) — вагонаважатая трамвая Аліса

● 2007 — Бязлітаснасьць (Жестокость) — Зоя Андрэўена Вяткіна, адзінокая кабета

● 2009 — Весялуны (Весельчаки) — Яўгенія, жонка Розы

● 2009 — Загадана вынішчыць! Апэрацыя: «Кітайская шкатулка» (Приказано уничтожить! Операция: «Китайская шкатулка») — Шарлота

● 2009 — Мэлёдыя для катрынкі (Мелодия для шарманки) — «Кіса»

● 2009 — Залатое сячэньне (Золотое сечение) — Кацюша, уласьніца фотастудыі

● 2010 — Чарадзейны кубак Рарыма Ба 3D (Волшебный кубок Роррима Бо ) — старэйшая піянэраважатая, вядзьмарка

● 2010 — Дыяманты. Рабаўніцтва (Бриллианты. Воровство) — жанчына зь вялікім носам

● 2011 — Generation П — Ала

● 2011 — Сэрца бумэранг (Сердца бумеранг) — чараўніца

● 2012 — Апошняя казка Рыты (Последняя сказка Риты) — Тацяна Няўбіўка

● 2012 — Дзяўчына і сьмерць (Девушка и смерть) — Ніна

● 2012 — Адвечнае вяртаньне (Вечное возвращение) — Яна

● 2014 — Гена Бэтон (Гена ) — галоўная редактарка газэты «Наш криминал»

● 2015 — Пра каханьне (Про любовь) — лектарка

● 2016 — Пецярбург. Толькі па каханьні (Петербург. Только по любви) — Маргарыта

● 2018 — На Парыж (На Париж) — мадам Рэмбо, гаспадыня бардэлю

● 2018 — СТРАХ — Фраў Доктар Абэрхаўпт

● 2021 — Паўночны вецер (Северный ветер) — Маргарыта.

Рэжысэрка

● Няма сьмерці для мяне (Нет смерти для меня) (2000)

● Багіня: як я пакахала (Богиня: как я полюбила) (2004)

● Зялёны тэатар (Зелёный театр в Земфире) (2008)

● Крокус/Стрэлка (Крокус/Стрелка) (2010)

● Апошняя казка Рыты (Последняя сказка Риты) (2012)

● Пецярбург. Толькі па каханьні (Петербург. Только по любви) (2016)

● Паўночны вецер (Северный ветер) (2021).

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць