Старшыня Рады БНР

Старшыня Рады БНР, пазьнейшае Прэзыдэнт Рады БНР — кіраўнік Рады Беларускай Народнай Рэспублікі і найвышэйшая дзяржаўная асоба народнае рэспублікі. Пасада створана ў сакавіку 1918 году адначасова з утварэньнем Рады.

Паўнамоцтвы

На раньнім этапе паўнамоцтвы старшыні Рады былі, фактычна, абмежаваныя кіраваньнем Радай. Аніякіх іншых функцыяў ён не выконваў. Куды большае месца ў грамадзка-палітычным жыцьці займалі прэм’еры БНР. У выгнаньні фігура старшыні Рады БНР стала займаць галоўную ролю ў функцыянаваньні Рады, часта фармальна сумяшчаючы пасаду старшыні Рады і старшыні Ўраду БНР.

Старшыні Рады БНР

1. Ян Серада (1918)
2. Язэп Лёсік (1918—1919)
3. Пётра Крачэўскі (1919—1928)
4. Васіль Захарка (1928—1943)
5. Мікола Абрамчык (1947—1970)
6. Вінцэнт Жук-Грышкевіч (1970—1982)
7. Язэп Сажыч (1982—1997)
8. Івонка Сурвіла (з 1997)