Прыпе́ўка — невялікі, звычайна чатырохрадковы песенны твор лірычнага ці гумарыстычна-сатырычнага характару. Рыфмоўка прыпеўкі бывае розная: АбАб, АБХБ, ААББ, ааХа, аБаБ, АБ”АБ” і г. д. Карыстаецца прыпеўка, як правіла, харэічнымі памерамі (найчасьцей — чатырохстопны харэй або чаргаваньне чатырохстопнага харэя з трохстопным). Зрэдку выкарыстоўвае акцэнтна-складовы верш (адна- або двухакцэнтны пяціскладовік).

Узьнікла прыпеўка ў пэрыяд старажытнага сынкрэтычнага мастацтва і доўгі час існавала разам з музыкай і танцам. У XIX ст. аддзялілася ад танца, вылучылася ў самастойны жанр. На аснове народных прыпевак узьніклі літаратурныя, якія адасобіліся і ад музыкі.

Літаратура

рэдагаваць