Прош
Прош, Прыш — мужчынскае імя.
| Прош лац. Proš | |
| Prosch | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Прыш |
| Зьвязаныя імёны | Прэзгінт, Прышмонт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Прош» | |
Паходжаньне
рэдагавацьБрэза або Брос, пазьней Брош або Прош (Brezzo, Bros[1], Brosch[2], Prosch[2][3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова прэз- (проз-, прош-) паходзіць ад старагерманскага proz 'каштоўнасьць, шляхетнае каменьне'[5][a]. Сярод ліцьвінаў бытавала імя Прышмонт (Прашмунт), адзначалася германскае імя Prosmund.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Presznar, Praszołt (< Brozolt)[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Proszewicz (1669 год)[8][b].
Носьбіты
рэдагавацьПрышэвічы (Pryszewicz) гербу Прус — літоўскі шляхецкі род з Ковенскага павету[18].
На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Прэсевіч у летувізаванай форме[19].
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае за найбольш адэкватнае тлумачэньне іменнай асновы -прыш- зь летувіскай мовы prieš 'перад; супраць'[6]
- ^ Таксама:
- Прэсінг (адзначалася старажытнае германскае імя Brezzing, Prezzing[9]): domino Petro Presingnowycz (29 сакавіка 1468 году)[10];
- Брозгель, Прашагал: Zdan Brozgiel nowik (26 лютага 1619 году)[11], Jan Proszogołowicz (1838 год)[12];
- Прызгін: Józef Pryzgin (1621 год)[13], Jakub Antoni Pryzgin na miejscu P. Macieja i Jerzego Pryzginów (1690 год)[14];
- Прышман (адзначалася германскае імя Brisman, Priseman[15]): Прышман (Prismann, Prischmann) — прозьвішча, гістарычна зафіксанае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[16];
- Прашмут: Прашмут — прозьвішча, гістарычна зафіксанае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[17]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 480.
- ^ а б Altrichter A. Die Iglauer deutschen Familiennamen // Zeitschrift des Deutschen Vereines für die Geschichte Mährens und Schlesiens. Jg. 14. — Brünn, 1910. S. 203.
- ^ Steub L. Die oberdeutschen Familiennamen. — München, 1870. S. 100.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 336.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 22.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 199, 279.
- ^ Uruski S. Rodzina, herbarz szlachty polskiej. T. 14. — Warszawa, 1917. S. 357.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 335.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 288.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 76.
- ^ Kowno, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 75.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 148.
- ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 186.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 514.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 507.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 4. — Rzeszów, 2001. S. 396.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 510.