Працяглы будучы час

Праця́глы бу́дучы час, альбо Про́стая фо́рма імпэрфэ́кту бу́дучага ча́су дзеясловаў — пашырэньне формы будучага часу імпэрфэкту. Працяглы будучы час у беларускай мове выкарыстоўваецца толькі ў клясычным правапісе.

Форму простага і будучага часу імпэрфэкту трэба адрозьніваць ад пэрфэкту^[a] будучага часу^[1]^[2].

Фармаваньне (у беларускай мове)

Працяглы будучы час у беларускай мове фармуецца інфінітывам і адпаведным канчаткам. Напрыклад:

Я буду рабіць — рабіцьму, ты будзеш рабіць — рабіцьмеш і г. д.

Спражэньне працяглага будучага часу^[2]
	Форма
я ты ён мы вы яны	рабіцьму рабіцьмеш рабіцьме рабіцьмем рабіцьмеце рабіцьмуць

У іншых мовах

Простая форма імпэрфэкту будучага часу дзеясловаў выкарыстоўваецца таксама ва ўкраінскай мове і ў гішпанскай мове. Ва ўкраінскай: я робитиму, ти робитимеш, він робитиме, ми робитимемо, ви робитимете, вони робитимуть. У гішпанскай: comeré, comerás, comerá, comeremos, comeréis, comerán.

У мастацтве

Працяглы будучы час знаходзіць адлюстраваньне ў мастацкай літаратуры:

«А мы то як жа бяз вас жыцьмем» — уздыхае маці.

— Сач.

Заўвагі

^ Імпэрфэкт — незакончанае трываньне дзеяслову, пэрфэкт — закончанае

Крыніцы

^ «Мова Нанова»
^ ^а ^б Мова Нанова № 4. Будучы час дзеяслова. Мова Нанова. Праверана 24 лістапада 2023 г.

[1] Імпэрфэкт — незакончанае трываньне дзеяслову, пэрфэкт — закончанае

[2] «Мова Нанова»

[mova-3] а ^б Мова Нанова № 4. Будучы час дзеяслова. Мова Нанова. Праверана 24 лістапада 2023 г.

[a]

[1]

[2]