Паолё Вэранэзэ
Па́олё Вэранэзэ (па-італьянску: Paolo Veronese), пры нараджэньні Па́олё Кальля́ры (італ. Paolo Cagliari, 1528 - 19 красавіка 1588) — адзін з выбітных жывапісцаў вэнэцыянскай школы, празваны Вэранэзэ паводле месца нараджэньня, сын скульптара Габрыеля Кальляры, вучань Антоніё Бадыле.
Паолё Вэранэзэ | |
 Аўтапартрэт | |
| Дата нараджэньня | 1528 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | Вэрона |
| Дата сьмерці | 19 красавіка 1588 |
| Месца сьмерці | Вэнэцыя, Вэнэцыянская рэспубліка |
| Занятак | жывапіс |
| Навуковая сфэра | жывапіс |
| Жанры | партрэт[1], партрэтнае маляваньне[d][2], гістарычны жывапіс[2][1], алегорыя[d][1] і рэлігійнае мастацтва[d][1] |
| Плынь | Адраджэньне |
| Подпіс | 
|
У сваіх юнацкіх творах («Мадонна», рэштках фрэсак з Каза Кантарыні, фрэсках вілы Саранца й вілы Фанцола) ён праявіў характэрныя асаблівасьці вэронскай школы зь ейным пяшчотным калярытам, але разам з тым і паказаў свабоду стварэньня мастацкіх вобразаў, якой ён быў абавязаны ўплыву Рафаэлеўскай школы. Дзякуючы хуткай славе пра ягоны талент ён ва ўзросьце 27—28 гадоў быў прызваны ў Вэнэцыю для ўпрыгожваньня рызьніцы царквы Сьвятога Сэбастыяна. Мастак выканаў ускладзеную на яго задачу, што да 1570 яму стала даводзілася вяртацца да працы для гэтай царквы, а за сваёй сьмерцю ўтрымаў гонар быць пахаваным у гэтым храме. Ягоныя працы ў царкве Сьвятога Сэбастыяна адрозьніваюцца лёгкасьцю малюнку й далікатным, цёплым калярытам, уласьцівым вэронскай школе:
- Каранаваньне Найсьвяцейшай Дзевы
- Эсьфір перад Артаксэрксам (Ксэркс I)
- Каранаваньне Эсьфір і трыюмф Мардахэя
- Алтарны абраз Багародзіцы
- Фрэскі, якія паказваюць жыцьцё й пакуты Сьвятога Сэбастыяна
- Хрыстос у Сымона Фарысэя
Знакамітыя працыРэдагаваць
- Шлюб у Кане Галілейскай — каля 1562 году.
- Баль у доме Левія — 1573 год.
ЛітаратураРэдагаваць
- Паала Веранезе // БЭ ў 18 тамах. Т.4, Мн., 1997, С.94-95
Вонкавыя спасылкіРэдагаваць
Паолё Вэранэзэ — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Працы Вэранэзэ ў Web Gallery of Art
- Біяграфія ў Catholic Encyclopedia