Омер Шыпрага (1926, Шыпраге — 2012) — югаслаўскі партызан, які разам з братам Мустафой быў адным зь першых мясцовых паўстанцаў у Другой сусьветнай вайне. Мустафа загінуў у баях за Котар-Вараш у 1943 г. (мэмарыял пераможцы ў 1941 г.), а Омеру дапамагалі яго баявікі — партызаны, якія адчувалі поўнае сацыяльнае задавальненьне за ўдзел у вайне.[1]

Омер Шыпрага
Омер Шипрага
Омер Шыпрага ў 1950 г.
Род дзейнасьці Салдат → Капітан → Супрацоўнік
Дата нараджэньня 7 студзеня 1926
Месца нараджэньня Босьнія і Герцагавіна
Дата сьмерці 7 красавіка 2012 (86 гадоў)
Месца сьмерці Шыпраге, Босьнія і Герцагавіна
Занятак палітык
Бацька Мујо
Маці Міна
Жонка Азэміна
Дзеці Зіяд, Мірсада, Ніяз

Біяграфія

рэдагаваць

Омер Шыпрага нарадзіўся ў 1926 годзе ў сям’і бей Мујо Шыпрага, прамога нашчадка аднаго з заснавальнікаў мясцовага паселішча, сёньня мясцовай суполкі Шыпраге. Выхаваны ў кахаючай сям’і, у маладым узросьце быў зьдзейсьнены, каб супрацьстаяць гвалту жандармэрыі у Каралеўстве Югаславіі, а затым далучыцца да Босьнія і Герцагавіна у Незалежная дзяржава Харватыя.

Адразу пасьля ўтварэньня першага мясцовага партызанскага атрада пад назвай Войска зь Дзевяцкай раваны, таксама вядомы як Войска з Імляні, Войска з Шыпраге, хоць і непаўналетні, уступае ў яе шэрагі і праяўляе выдатную мужнасьць. Гэта рэкамэндуе яго для ідэалягічнага кіраўніцтва і ўключэньня ў камуністычную моладзь. Ён першым прайшоў курс для маладых прэтэндэнтаў, а ў 1942 годзе быў абраны сакратаром камуністычнай моладзі (абрэвіятура ў басьнійскім мове = СКОЈ) арганізацыі для муніцыпалітэту.[1]


  «Такая праца паўплывала і на масавы водгук моладзі ўступіць у шэрагі пралетарскіх брыгад і наваствораных партызанскіх войскаў. Затым былі адноўлены актывы камітэтаў моладзі камуністаў і нацыянальнага вызваленьня. Масіўныя актывы камуністаў былі пашыраныя. У Шыпраге сакратаром быў Омер Шыпрага, у Скендэр-Вакуфе Іванка Чарнарковіч, а ў Маславарэ — Невенка Пётрыч. У вызваленым Котар-Варашы быў створаны камітэт моладзі камуністаў, у якім сакратаром быў Адван Хозіч, а таксама члены Арфан Хозіч, Мустафа Караселіловіч, Тэўфік Корыч-Туфко, Драго Любурыч і Ўласта Турз».  

[1]

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ а б в Nevenka Petrić (1985): Opštine Kotor-Varoš i Skender-Vakuf u NOB-u 1941—1945. Radnički univerzitet «Đuro Pucar Stari», Kotor-Varoš.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць