Млын
Млы́н, або ме́льніца[1] — гаспадарчае збудаваньне, абсталяванае мэханізмам для абмалоту зерня. Асноўнымі часткамі млына зьяўляюцца жорны, што непасрэдна мелюць зерне, і рухаючы мэханізм, паводле якога млыны падзяляюцца на тры тыпы: вадзяныя, ветраныя (ці ветракі) і паравыя.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0d/Belarus-Windmill-1.jpg/260px-Belarus-Windmill-1.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c2/Prakudzin-Horski_Mlyn_u_Polacku_1911-1912.jpg/260px-Prakudzin-Horski_Mlyn_u_Polacku_1911-1912.jpg)
Галоўным элемэнтам млына зьяўляюцца жорны ў выглядзе двух цыліндрычных камянёў, якія ўласна і мелюць зерне. Розным, аднак, магла быць сіла, якая прыводзіла гэты мэханізм у рух. Таму млыны падзяляюцца на:
- Ветраныя млыны, або ветракі
- Вадзяныя млыны, або вадзякі
- Паравыя млыны
На тэрыторыі Беларусі першымі зьявіліся вадзякі (вадзяныя млыны), верагодна яшчэ ў ХІІ ст. У другой палове ХІХ шырокае распаўсюджаньне набылі ветракі (ветраныя млыны).
Чалавека, які займаўся вытворчасьцю мукі, называлі млынаром.
Слова млын (прас. *mъlinъ) — лацінскага паходжаньня: ад лац. molīna , утворанае ад дзеяслова molo («мялю»); дапушчаецца пасярэдніцтва стараж. в. ням. mulīn.
Крыніцы
рэдагавацьЛітаратура
рэдагаваць- Народная сельскагаспадарчая тэхніка беларусаў. Мінск, 1974.