Марыя Голуб-Бучынская

Марыя Голуб-Бучынская (6 лістапада 1893, вёска Няверышкі (Невярышкі), Віленскі павет, Віленская губэрня, Расейская імпэрыя - 1 чэрвеня 1939, Прага, Чэхаславаччына) - беларуская літаратарка, паэтка і асьветніца.

Марыя Голуб-Бучынская
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні Марыя Голуб
Псэўданімы Сястрыца, Прыхільніца, Hałubka, Niawieryskaja
Нарадзіўся 1893(1893)
Вёска Няверышкі, Віленскі павет, Віленская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр 1939(1939)
Прага, Чэхаславаччына
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці Літаратарка, перакладніца, лекарка
Гады творчасьці 1926-1939
Мова Беларуская

Жыцьцяпіс

рэдагаваць

Год нараджэньня Марыі Голуб прыблізны - лічыцца, што яна нарадзілася каля 1893 году[1].

У 1913 годзе жыла і настаўнічала ў Варшаве, дзе пазнаёмілася з Зоськай Верас[2].

У 1914 годзе разам з маці, сястрой і братам пераехала ў Петраград. Працавала ў польскай школе.

З 1920-ых гадоў жыла ў Празе, дзе навучалася на доктарку. У 1925 годзе выйшла замуж, зьмяніўшы прозьвішча на падвойнае: Голуб-Бучынская.

Як лекарка займалася пытаньнямі санітарыі і гігіены, лячэньнем і прафіляктыкай сухотаў. Працавала ў санаторы Альбэртынум (Жамбэрк, Чэхаславаччына).

У верасьні 1939 году ў Празе, перажываючы пачатак Другой сусьветнай вайны, скончыла жыцьцё самагубствам[3], (так пісала Ларыса Геніюш у сваёй «Споведзі»). На самой справе, згодна мэтрычным запісам, знойдзеным у 2022 годзе, памерла 1 чэрвеня 1939 году, нечакана ў ночы ў сваёй кватэры (спазма дыхальных шляхоў)[4].

Дзейнасьць

рэдагаваць

Падчас працы ў Пецярбургу была актыўнай удзельніцай Беларускага навукова-літаратурнага гуртка студэнтаў Санкт-Пецярбурскага ўнівэрсытэту.

Мастацкія творы Марыі Голуб-Бучынскай адрасаваныя пераважна дзецям. У 1926-1927 гг. яна была самай актыўнай аўтаркай дзіцячага дадатку «Зорка» ў віленскай газэце «Biełaruskaja Krynica». Друкавала пад псэўданімамі Niawieryskaja i Hałubka, а таксама крыптанімамі N-ja i H-ka вершы і апавяданьні - як свае ўласныя, так і перакладзеныя з чэскай, украінскай і сэрбскай моваў.

У суаўтарстве з З. Верас выдала ў 1927 кнігу «Садок для нашых дзетак», куды ўвайшлі вершы, апавяданьні і круцігалоўкі[5].

Для дарослых пісала артыкулы і брашуры на тэму здароўя, гігіены, таксама фізычнага выхаваньня.

Таксама перакладала мастацкія творы, якія друкавала ў выданьнях «Жаноцкая справа», «Шлях моладзі» і «Biełaruskaja Krynica»[6].

Алькаголь і барацьба з ім, Вільня, 1926.

● Садок для нашых дзетак, Вільня, 1927.

● Што такое сухоты (тубэркулёза) і як з імі змагацца?, Вільня, 1932.

  1. ^ Бліскавіцы: анталогія беларускай жаночай паэзіі міжваеннага перыяду / уклад., камент. А. Данільчык, В. Жыбуля. - Мінск: Кнігазбор, 2017, С. 285.
  2. ^ Зоська Верас, Выбраныя творы. Мінск, Беларуская навука, 2015, С. 89.
  3. ^ Бліскавіцы: анталогія беларускай жаночай паэзіі міжваеннага перыяду / уклад., камент. А. Данільчык, В. Жыбуля. - Мінск: Кнігазбор, 2017, С. 285.
  4. ^ Сяргей Кнырэвіч пра Марыю Галубянку
  5. ^ Садок для нашых дзетак, Вільня, Выдавецтва «Беларускай Крыніцы», 1927.
  6. ^ В. Ждановіч, «Як блудзячая зорка, пройдзе вобраз чыйсь...»: Лісты Марыі Голуб // Шляхам гадоў, Мінск, Мастацкая літаратура, 1993.