Мантур
Мантур — мужчынскае імя.
| Мантур лац. Mantur | |
| Mandur | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Mann + Turo |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Тарман |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мантур» | |
Паходжаньне
рэдагавацьМандур або Мандар (Mandur, Mandor[1][2]) і Торман (Tormann[3][4]) — імёны германскага паходжаньня[5][6]. Іменная аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) паходзіць ад гоцкага manna[7], германскага man 'чалавек'[8], а аснова -тор- (-тар-, -дар-) (імёны ліцьвінаў Тарут, Тарвід, Турвін; германскія імёны Tarut, Torvid, Thurwine) — ад гоцкага thaur > thoris 'волат, асілак'[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Mantur (1662 год)[10].
Носьбіты
рэдагавацьМантурэвічы (Manturewicz) гербу Церабеш[11] — літоўскі шляхецкі род[12].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Otterbjörk R. Svenska förnamn. — Svenska språknämnden, 1979.
- ^ Mandor
- ^ Tormann, Nordic Names
- ^ Dahl A. Navnabókin. — Forlagið Fannir, 2005.
- ^ Kruken K., Stemshaug O. Norsk Personnamnleksikon. — Det Norske Samlaget, 1995.
- ^ Mandur, Nordic Names
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 76.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 2: H—Mą. — Kraków, 2009. S. 426.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 292.
- ^ Uruski S. Rodzina, herbarz szlachty polskiej. T. 10. — Warszawa, 1913. S. 205.