Малы Леў

Малы́ Леў (па-лацінску: Leo Minor, LMi) — невялікае і цьмянае сузор’е ў паўночнай частцы зорнага неба. Яно месьціцца паміж Вялікай Мядзьведзіхай на поўначы і Львом на поўдні. Малы Леў не зьяўляецца старажытным сузор’ем і быў прапанаваны Янам Гэвэліем у 1687 годзе.

Малы Леў
Сьпіс зорак у сузор’і Малога Льва
Лацінская назва	Leo Minor
· у родным склоне	Leonis Minoris
· скарот	LMi
Простае ўзьняцьцё	10г
Схіленьне	+35°
Квадрант	NQ2
Плошча	232 кв. гр. (64-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда	34
Зорак з плянэтамі	3
Зорак ярчэй за 3.00m	0
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.)	0
Найярчэйшая зорка	46 LMi (Прэцыпуя) (3,83m)
Найбліжэйшая зорка	11 LMi (36,46 сьв. г., 11,18 пк)
Аб’екты Мэсье	0
Мэтэорныя патокі	Лео-Мінарыды
Памежныя сузор’і	Вялікая Мядзьведзіха Рысь Рак (кутамі) Леў
Назіраецца ў шыротах паміж +90° і −45°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу красавіка.

У сузор’і знаходзіцца 37 зорак, большых за зорную велічыню 6,5; тры зь іх яркія больш як за 4,5. 46 Малога Льва — аранжавы гігант з зорнай велічынёй 3,8 за 95 сьв. гадоў ад Зямлі. Другая найярчэйшая зорка — β Малога Льва — мае зорную велічыню 4,4; гэта таксама адзіная зорка ў Малым Льве, якая мае абазначэньне Баера. Бэта Малога Льва ёсьць падвойнай зоркай, ярчэйшы кампанэнт якой зьяўляецца аранжавым гігантам, а цямнейшы — жоўта-белай зоркай галоўнай пасьлядоўнасьці. Трэцяй паводле яскравасьці зоркай зьяўляецца 21 Малога Льва — белая зорка галоўнай пасьлядоўнасьці з хуткім вярчэньнем, якая мае сярэднюю зорную велічыню 4,5. Сузор’е таксама мае дзьве зоркі з плянэтнымі сыстэмамі, дзьве пары ўзаемадзейных галяктык і ўнікальны аб’ект глыбокага космасу — Аб’ект Ганьні.

Літаратура

• Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2001. — ISBN 0-691-08913-2
• Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2007. — ISBN 978-0-691-13556-4

Вонкавыя спасылкі

Малы Леў — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Каардынаты: 10^г 00^х 00^с, +35° 00′ 00″