Лідзія Русланава
Лідзія Андрэеўна Русланава (па-расейску: Ли́дия Андре́евна Русла́нова; пры нараджэньні Праскоўя Андрыянаўна Лейкіна-Гаршэніна; 14 (27) кастрычніка 1900, сяло Чарнаўка, Саратаўская губэрня — 21 верасьня 1973, Масква) — расейская і савецкая сьпявачка, Заслужаная артыстка РСФСР (1942). Асноўнае месца ў рэпэртуары Русланавай займалі расейскія народныя песьні. У свой час Лідзія Русланава была адным з самых папулярных выканаўцаў у СССР, а яе выкананьне расейскіх народных песень лічаць эталённым.
Лідзія Русланава | |
па-расейску: Лидия Русланова | |
Дата нараджэньня | 14 (27) кастрычніка 1900[1] |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Дата сьмерці | 21 верасьня 1973 (72 гады) |
Месца сьмерці | |
Прычына сьмерці | інфаркт міякарда |
Месца пахаваньня | |
Месца вучобы | |
Занятак | сьпявачка |
Жанры | расейская народная песьня[d], Гарадзкі раманс[d], жорсткі раманс[d] і Праваслаўная музыка[d] |
Вакал | мэцца-сапрана[d], сапрана[d] і кантральта[d] |
Інструмэнты | голас[d] |
Лэйблы | Мэлёдыя[d] |
Узнагароды | |
Валодала прыгожым і моцным голасам шырокага дыяпазону. Стварыла свой стыль выкананьня народных песень, якія зьбірала ўсё жыцьцё. Сярод найбольш папулярных яе песень: «Стэп ды стэп наўкол», «Ліпа векавая», «Я на горку ішла», «Залатыя горы», «Сьвеціць месяц», «Валёнкі» і многія іншыя. Лідзія Русланова выконвала і песьні савецкіх кампазытараў. Адной зь першых выканала «Кацюшу».
Жыцьцяпіс
рэдагавацьНарадзілася ў беднай сялянская сям’і старавераў. Па маці належала да народу эрзя[3]. Акрамя яе ў сям’і было яшчэ двое дзяцей — Юля і Аўдзей. Яё бацька, Андрэй Маркелавіч Лейкін працаваў грузчыкам на прыстані[4][5].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ IMDb (анг.) — 1990.
- ^ Русланова Лидия Андреевна — Вялікая расійская энцыклапедыя.
- ^ Юрий Белов Девушка пела в церковном хоре. Молва. Праверана 2009-02-23 г.
- ^ Ирина Лыкова Кого всю жизнь искала Лидия Русланова Праверана 2009-02-23 г.
- ^ Анатолий Новиков Лидия Русланова Праверана 2009-02-23 г.
Літаратура
рэдагаваць- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13: Праміле — Рэлаксін. — 576 с. — ISBN 985-11-0216-4
Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |