Контрарэфармацыя

Контрарэфармацыя — пэрыяд каталіцкага адраджэньня ў XVI—XVII стст. Лічыцца, што контрарэфармацыя пачалася ў часы папы Піюса IV ў 1560 і працягвалася да 1648 году — моманту заканчэньня Трыццацігадовай вайны.

Контрарэфармацыя ўключала ў сябе шырокі спэктар намаганьняў па барацьбе з пратэстантызмам. Вылучаюць пяць кірункаў дзейнасьці контрарэфармацыі:

• веравучэньне;
• духоўная і структурная перабудова;
• манаскія ордэны;
• духоўныя рухі;
• палітычныя аспэкты.

На Беларусі пэрыяд Контрарэфармацыя характарызуецца актыўнаю дзейнасьцю ордэна езуітаў.