Ключнік
Ключнік — службовая асоба ў сыстэме цэнтральнага дзяржаўнага кіраваньня ў старажытных усходнеславянскіх фэадальных дзяржавах.
Займаўся гаспадарчымі справамі дзяржавы. Валодаў пэўнымі судова-адміністрацыйнымі паўнамоцтвамі.
У Вялікім Княстве Літоўскім выконваў функцыі вартаўніка, замыкаў на ноч мескую браму і зьберагаў ключы ад яе.[1]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. Кн. 1. — Мн., 2001. С. 557.
Літаратура
рэдагаваць- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.
- Доўнар Т. І. Гісторыя дзяржавы і права Беларусі. — Мн.: Амалфея, 2007.— 400 с. ISBN 978-985-441-621-2.