Казанскае ханства
Каза́нскае ха́нства — фэадальная дзяржава, якая існавала ў 1445—1552 на землях у сярэднім цячэньні Волгі і на раце Каме. Сталіца — г. Казань.
| Казанскае ханства قزان خانلغی Qazan Xanlığı Казан Ханлыгы | ||||
| ||||
| Афіцыйная мова | старататарская | |||
| Сталіца | Казань | |||
| Найбуйнейшы горад | Казань | |||
| Форма кіраваньня Кан(Хан)
|
фэадальная Улу-Мухамед 1438—1445 Ядыгар-Мухамед 1553 | |||
| Плошча • агульная |
75 000 км² | |||
| Незалежнасьць — ад Асманскай імпэрыі |
1438 (1445) | |||
.svg){kind=small}
Дзяржава ўзьнікла ў 1445 годзе, у часы распаду Залатой Арды. Землі, якія займала ханства, прыблізна адпавядала землям, займаным старажытнай булгарскай дзяржавай. Асноўную частку насельніцтва складалі чарамісы і башкіры, якія размаўлялі цюрскімі мовамі, а таксама мардвіны і чувашы, якія размаўлялі фіна-вугорскімі мовамі — у маскоўскіх крыніцах усе гэтыя народы называліся «татарамі». Ханства было захопленае Расейскім царствам у 1552 годзе.
Літаратура
рэдагаваць- Геллер М. История Российской империи. В 2-х томах. — М.: МИК, 2001.
Дзеля паляпшэньня артыкулу неабходна:
|