Дольвін — мужчынскае імя.

Dolwin
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Dolo + Wino
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Дольвін»

Паходжаньне

рэдагаваць

Тулвін або Толвін, пазьней Тольвін або Дольвін (Tulwine[1], Tolwins[2], Toluin[3][4], Dolwin) — імя германскага паходжаньня[5]. Іменная аснова тул- (тол-, дол-) (імёны ліцьвінаў Тульгаўд, Дульмант; германскія імёны Dolcaudus, Tolmunt) паходзіць ад гоцкага thulan 'цярпеньне'[6] або стараверхненямецкага tuld 'сьвята'[7], а аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) — ад гоцкага wins 'сябар'[8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: nobili domino Miszko Dolwinowycz cum filio suo Adam (22 лістапада 1497 году)[9].

Носьбіты

рэдагаваць

На 1904 год існавала вёска Толвіна ў Рослаўскім павеце Смаленскай губэрні[10].

На 1906 год існаваў фальварак Толвіншчына (Талвіншчына) у Лепельскім павеце Віцебскай губэрні[11].

На гістарычным Падляшшы існуе вёска Толвін.

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Anhang 3 Wörterbuch der gotischen Namen // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. — Leiden — Köln, 1989.
  2. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 2: Die Ostgoten. Die Langobarden. Die altgermanischen Bestandteile des Ostromanischen. Altgermanisches im Alpenromanischen. — Berlin und Leipzig, 1935. S. 14.
  3. ^ Schramm G. Namenschatz und Dichtersprache: Studien zu den zweigliedrigen Personennamen der Germanen. — Göttingen, 1957. S. 68.
  4. ^ Schramm G. Zweigliedrige Personennamen der Germanen. — Berlin, 2013. S. 52.
  5. ^ Ferguson R. English Surnames: And Their Place in the Teutonic Family. — London and New York, 1858. P. 26.
  6. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 73.
  7. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 34.
  8. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  9. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 522.
  10. ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 337.
  11. ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 175.