Ганімэд (спадарожнік)

спадарожнік Юпітэру

Ганімэд — натуральны спадарожнік Юпітэру. Адзін з так званых Галілеевых спадарожнікаў. Найвялікшы з усіх спадарожнікаў у Сонечнай сыстэме (пераўзыходзіць па памерах плянэту Мэркурый) і адзіны зь іх, які валодае ўласнай магнітасфэрай. Ганімэд мае арбітальны рэзананс 1:2:4 з Эўропай і Іо. Маса Ганімэду ў 2,02 разы пераўзыходзіць масу Месяцу.[1]

Ганімэд
спадарожнік Юпітэру
Гісторыя адкрыцьця
Першаадкрывальнік Галілео Галілей
Дата адкрыцьця 8 студзеня 1610
Арбітальныя характарыстыкі
Вялікая паўвось 1 070 400 км
Эксцэнтрысытэт 0,0013
Арбітальны пэрыяд 7,154 дня
Нахіл арбіты 0,2° (да экватару Юпітэру), 2,2° (да экліптыкі)
Апацэнтар 1 071 600 км
Пэрыцэнтар 1 069 200 км
Фізычныя характарыстыкі
Дыямэтар 5268 км
Сярэдні радыюс 2634,1 км (0,413 Зямнога)
Плошча паверхні 87 000 000 км²(0,171 Зямной)
Маса 1,4819 × 1023 кг
Шчыльнасьць 1,936 г/см³
Прыскарэньне вольнага паданьня 1,428 м/с²
Пэрыяд вярчэньня вакол сваёй восі супадае з арбітальным, г. зн. Ганімэд зьвернуты да Юпітэру адным бокам
Нахіл восі вярчэньня 0-0,33°
Альбэда 0,43
Бачная зорная велічыня 4,61
Тэмпэратура паверхні 110 К (−163 °С)
Атмасфэра Амаль адсутнічае, маюцца рэшткі тлену

Ганімэд утвораны з вадзяных льдоў і сылікатавых пародаў. Мяркуецца, што ён мае жалезнае ядро і акіян пад карой, плошча якога можа пераўзыходзіць усю гідрасфэру Зямлі разам. Паверхня Ганімэду складаецца з двух тыпаў ляндшафтаў — старых цёмных кратэраваных і больш маладых, але таксама старажытных сьветлых узвышаных.

Спадарожнік мае вельмі тонкую атмасфэру, якая складаецца зь тлену і, магчыма, азону.[2]

Ганімэд адкрыты разам з Іо, Эўропай і Каліста Галілеа Галілеем у студзені 1610 року, аднак маюцца зьвесткі, што яго мог назіраць няўзброеным вокам кітайскі астраном Гань Дэ ў 365 годзе да н. э.[3][4] Гэта падаецца магчымым, зважаючы на зорную вялічыню Ганімэду: яго можна ўбачыць, засланіўшы нечым яркі Юпітэр, што знаходзіцца вельмі блізка ад яго.

Назва Ганімэду была прапанаваная Сымонам Марыюсам у гонар мітычнага Ганімэда — віначарпальніка й магчымага каханка Зэўса.[5]

Побач з Ганімэдам праляталі наступныя міжплянэтныя станцыі:

  1. ^ "Ganymede". nineplanets.org. 31 October 1997. Retrieved 2008-02-27.
  2. ^ Hall, D.T.; Feldman, P.D. et al. (1998). "The Far-Ultraviolet Oxygen Airglow of Europa and Ganymede". The Astrophysical Journal 499 (1): 475–481. Bibcode:1998ApJ...499..475H. doi:10.1086/305604.
  3. ^ Chamberlain, V. D. (1981). "Astronomical content of American Plains Indian winter counts". Bulletin of the Astronomical Society 13: 793. Bibcode:1981BAAS...13..793C.
  4. ^ Brecher, K. (1981). "Ancient Astronomy in Modern China". Bulletin of the Astronomical Society 13: 793. Bibcode:1981BAAS...13..793B.
  5. ^ "Satellites of Jupiter". The Galileo Project. Retrieved 2007-11-24.