Галіяф — герой біблейскай міталёгіі, філістымлянскі волат, чалавек незвычайнага росту і сілы.

Галіяф
Караваджа. Давід і Галіяф
МясцовасьцьПалестына[1]
Плоцьмужчынская[d]
Лягатып Вікісховішча Goliath ў Вікісховішчы

У час вайны з ізраільцянамі ён выклікаў на адзінаборства каго-небудзь з прадстаўнікоў варожага войска. На яго выклік адгукнуўся юны пастух Давід, які выступіў з пастуховым посахам і прашчай зь пяцьцю камянямі, стрэлам з прашчы ён і забіў Галіяфа.[2]

Сказ пра Галіяфа, відаць, спачатку быў эпізодам з цыклю старажытнагабрэйскіх эпічных паданьняў, у якіх адлюстравалася барацьба ізраільцян з сваімі суседзямі філістымлянамі, а пазьней быў перанесены ў Біблію на старонкі першай кнігі Царстваў. Гэты старажытны літаратурны сюжэт адзінаборства знайшоў сваё адлюстраваньне таксама на старонках шматлікіх пазьнейшых літаратурных твораў, у тым ліку «Аповесьці мінулых гадоў», дзе апавядаецца пра змаганьне вял. кн. кіеўскага Ўладзімера з нашэсьцем печанегаў[2].

Літаратура

рэдагаваць