Галюцынацыя
Галюцына́цыя, таксама амаро́ка[1] — абман зроку, слыху, нюху або дотыку, які ўзьнікае ў сьвядомасьці, бязь зьнешняга раздражняльніка; уяўнае адчуваньне таго, чаго ў сапраўднасьці няма[2].
| Галюцынацыя | |
| Сынонім | Амарока |
|---|---|
| Спэцыяльнасьць | псыхіятрыя, мэдычная псыхалёгія, псыхатэрапія |
| Працягласьць | У людзей з кароткачасовым псыхатычных засмучэньнем гэта доўжыцца менш за адзін месяц. Шызафрэнічныя галюцынацыі могуць доўжыцца ўсё жыцьцё пры адсутнасьці лячэньня. |
| Віды | Зрокавыя, слыхавыя, смакавыя, нюхальныя й тактыльныя галюцынацыі. |
| Сьмяротнасьць | Невядомая |
| Галюцынацыя ў Вікісховішчы | |
Ён узьнікае пры моцнай стомленасьці й / або ўжываньні адмысловых рэчываў.
Віды
рэдагавацьАдрозьніваюць галюцынацыі:
- зрокавыя;
- слыхавыя;
- смакавыя;
- нюхальныя;
- тактыльныя й інш.
Паводле складанасьці:
- простыя (успышкі, шоргат, стук);
- складаныя (вобразы людзей, гаворка).
Існуюць таксама сапраўдныя галюцынацыі й псэўдагалюцынацыі (менш выразныя і ў меншай ступені зьвязаныя з пачуцьцём рэальнасьці; адсутнічаюць у дзіцячым узросьце).
Да галюцынацыяў не адносяць ілюзіі. Зрокавыя галюцынацыі характэрныя для псыхозаў інфекцыйнага й інтаксікацыйнага паходжаньня.
Галюцынагены
рэдагавацьГалюцынаґены — кляса рэчываў, здольных выклікаць галюцынацыі. Да іх адносяцца дысацыятывы й халіналітыкі.
У Беларусі лекавае й навуковае выкарыстаньне галюцынаґенаў забаронена.
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Амарока // Кароткі расейска-беларускі фармакалягічны слоўнік. — Менск: Тэхналёгія, 1995. — Укладальнікі: С. Прыхожы, А. Стасевіч, А. Юркін, А. Сітнік, І. Каваленка. — © Slounik.org, 2003—2023
- ^ Тлумачэньне слова «Галюцынацыя». — Тлумачальны слоўнік беларускай мовы. // Слоўнік «Скарнік» (skarnik.by), 2012—2024.
Літаратура
рэдагаваць- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.. — Мн.: 1997 Т. 5: Гальцы — Дагон. — С. 7.