Вісігарда
Вісігарда, Візігарда (лац. Visigardis; каля 510 — каля 540) — каралева франкаў, жонка Тэадэбэрта I (534—548).
| Вісігарда | |
| Lombard prince[d][1] і каралева франкаў[d][1] | |
|---|---|
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзілася | 510 |
| Памерла | 541 або 537 |
| Нашчадкі | Berthoara[d][2] |
| Дынастыя | Lombard dynasty[d][3] |
| Сужэнец | Тэадэберт I[d][4] |
| Бацька | Wacho[d][3][5] |
| Маці | Austrigusa[d][5] |
Біяграфія рэдагаваць
Дачка караля лянгабардаў Ваха і яго другой жонкі Аўстрыгузы, дачкі караля гепідаў Гелемунда. Мела малодшую сястру Вальдраду[6][7][8][9].
Стала другой жонкай Тэадэбэрта, гаспадара Аўстразіі з дынастыі Мэравінгаў. Першую жонку Тэадэбэрт пакінуў у 536 годзе па сьмерці дачкі. Тэадэберт заручыўся зь Вісігардай яшчэ да таго, як ажаніўся з Дэйтэрыяй, гэта значыць да 533 году. Відаць, вясельле вызначылі палітычныя прычыны. Памерла неўзабаве па вясельлі[10][11].
Глядзіце таксама рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ а б Settipani C. La Préhistoire des Capétiens (фр.): Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 65. — ISBN 978-2-9501509-3-6
- ^ Settipani C. La Préhistoire des Capétiens (фр.): Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 69. — ISBN 978-2-9501509-3-6
- ^ а б Settipani C. La Préhistoire des Capétiens (фр.): Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 63—64. — ISBN 978-2-9501509-3-6
- ^ Settipani C. La Préhistoire des Capétiens (фр.): Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens — Villeneuve-d'Ascq: 1993. — P. 63—65. — ISBN 978-2-9501509-3-6
- ^ а б Lundy D. R. The Peerage (анг.)
- ^ Martindale J. R. Vaco // Prosopography of the Later Roman Empire (англ.). — [2001 reprint]. — Cambr.: Cambridge University Press, 1992. — Vol. III (b): A.D. 527—641. — P. 1350.
- ^ Prokopios. The Wars of Justinian / Kaldellis A. — Hackett Publishing, 2014. — P. 565.
- ^ Chrysos E. K., Schwarz A. Das Reich und die Barbaren. — Boehlau Verlag, 1989. — P. 111.
- ^ Bóna I. Der Anbruch des Mittelalters: Gepiden und Langobarden im Karpatenbecken. — Corvina Verlag, 1976. — P. 25.
- ^ Faber G. Merowingowie i Karolingowie. Przełożył Zbigniew Jaworski. — Warszawa: PIW, 1994. S. 68.
- ^ Strzelczyk J. Longobardowie. Ostatni z wielkiej wędrówki ludów. V—VIII wiek. — Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2014. S. 37.