Візма Бэлшавіца
Візма Бэлшавіца (па-латыску: Vizma Belševica, пасьляшлюбнае прозьвішча Элсбэрга — Elsberga; 30 траўня 1931, Рыга — 6 жніўня 2005, тамсама) — латыская паэтка, празаік, драматург, кінасцэнарыстка, перакладчыца. Неаднаразова намінавалася на Нобэлеўскую прэмію. Аўтарка паэмы «Нататкі Індрыка Латыша на палях Лівонскай хронікі» (1971), зборнікаў паэзіі «Цяпло зямлі» (1959), «Мора палае» (1966), «Гадавыя кольцы» (1969), «Красавіцкі дождж» (1978), «Клубок матаецца» (1981), «Пара жаўталісьця» (1987), зборнік апавяданьняў «Аповеды з Кікурагса» (1965), «Няшчасьце ў доме» (1979), «Разьбітае сэрца на Дошцы гонару» (1997), кнігі аўтабіяграфічнай прозы «Біле» (1995) і іншых твораў.
| Візма Бэлшавіца | |
 | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзілася | 30 траўня 1931[1][2] |
| Памерла | 6 жніўня 2005[1][2] (74 гады) |
| Пахаваная | |
| Дзеці | Клаўс Элсбергс і Jānis Elsbergs[d] |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | паэтка, пісьменьніца, перакладніца, драматург |
| Гады творчасьці | з 1947 |
| Мова | латыская мова[1] |
| Узнагароды | |
Беларускія пераклады
рэдагавацьНайлепшыя вершы Бэлшавіцы пераклаў на беларускую мову Васіль Сёмуха.
- Бэлшавіца В. Белы алень: Лірыка / Перакл. В. Сёмухі, прадм. І. Чаклы. Мн., 1985.
- Выбраная лірыка / Візма Бэлшавіца. — Мінск : Зміцер Колас, 2018. — 102, [1] с. — («Паэты планеты»).
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (фр.): плятформа адкрытых зьвестак — 2011.
- ^ а б в г Deutsche Nationalbibliothek Record #12037529X // Gemeinsame Normdatei (ням.) — 2012—2016.
Літаратура
рэдагаваць- Kubulin̦a A. Vizma Belševica: monogrāfija. — Rīga: Preses nams, 1997;
- Dvīņu zīmē: Vizmas Belševicas nozīme latviešu literatūrā un vēsturē: konferences materiāli / Margita Gūtmane, ed. — Rīga: Karogs, 2007.