Выпадковая рыфма

Выпадко́вая ры́фма — рыфма, зьяўленьне якой у творы абумоўлена не патрэбамі паэтычнага сэнсу, а толькі выпадковай сугучнасьцю словаў. Гэта — рыфма дзеля рыфмы. Часам «дзеля рыфмы» паэт адважваецца на непажаданыя паэтычныя асацыяцыі, што ўзьнікаюць у выніку сугучнасьці выпадковых для дадзенага тэксту словаў:

Усё яшчэ трывогі па начах.

Забытае… Яно пры вас, удовы.

І сьлёзы душаць вас, нібы удавы,

Аж цёмна ў адцьвітаючых вачах.

(К. Камейша. «Удовы»)

Імкненьне абавязкова падабраць дакладнае сугучча вядзе, здараецца, да няправільнага карыстаньня словам, ужываньня яго ня ў тым значэньні ці ня ў той форме, якую вымагае паэтычны кантэкст.

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4