Выпадко́вая ры́фма — рыфма, зьяўленьне якой у творы абумоўлена не патрэбамі паэтычнага сэнсу, а толькі выпадковай сугучнасьцю словаў. Гэта — рыфма дзеля рыфмы. Часам «дзеля рыфмы» паэт адважваецца на непажаданыя паэтычныя асацыяцыі, што ўзьнікаюць у выніку сугучнасьці выпадковых для дадзенага тэксту словаў:

Усё яшчэ трывогі па начах.
Забытае… Яно пры вас, удовы.
І сьлёзы душаць вас, нібы удавы,
Аж цёмна ў адцьвітаючых вачах.
(К. Камейша. «Удовы»)

Імкненьне абавязкова падабраць дакладнае сугучча вядзе, здараецца, да няправільнага карыстаньня словам, ужываньня яго ня ў тым значэньні ці ня ў той форме, якую вымагае паэтычны кантэкст.

Літаратура

рэдагаваць