Валерыюс Кордус

Вале́рыюс Ко́рдус (па-лацінску: Valérius Córdus; 18 лютага 1515 — 25 верасьня 1544, Рым) — нямецкі батанік і фармацэўт.

Валерыюс Кордус
Valerius Cordus
Дата нараджэньня	18 лютага 1515
Месца нараджэньня	Касэль
Дата сьмерці	25 верасьня 1544 (29 гадоў)
Месца сьмерці	Рым
Прычына сьмерці	малярыя
Месца пахаваньня	Санта-Марыя-дэль-Аніма[d]
Месца вучобы	Марбурскі ўнівэрсытэт
Занятак	батанік, хімік, лекар, фармаколяг, фармацэўт, прафэсар унівэрсытэту, псыхоляг, энтамоляг, іхтыёляг
Навуковая сфэра	батаніка, фармацэўтыка
Месца працы	Вітэнбэрскі ўнівэрсытэт
Вядомы як	адкрывальнік арганаў размнажэньня ў папаратнікаў, наватар у мэтадах назіраньня й вывучэньні органаў расьлінаў
Бацька	Euricius Cordus[d]
Валерыюс Кордус у Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў Касэлі. Навучаўся сьпярша ў свайго бацькі, затым у Марбурскім унівэрсытэце, які закончыў у 1531 годзе (то бок ва ўзросьце 16 гадоў). У наступныя гады працаваў у Ляйпцыгу ў аптэцы свайго дзядзькі, адначасова наведваючы заняткі ў мясцовым унівэрсытэце. З 1539 году выкладаў ва ўнівэрсытэце Вітэнбэргу; матэрыялы лекцыяў Кордуса па батаніцы былі выданыя ўжо пасьля ягонае сьмерці, у 1549 годзе пад назвай «Заўвагі да Дыяскарыда» (па-лацінску: «Valerii Cordi Simesusii annotationes in Pedacii Dioscoridis Anazarbei de medica materia…»), паколькі Кордус, як і ўсе батанікі ягонага часу, асноўваліся на працы Дыяскарыда «Пра лекавыя рэчывы».

У 1540 годзе Кордус адкрыў і апісаў рэвалюцыйную тэхналёгію атрыманьня этэру зь сернае кісьлі й этылавага сьпірту.

У 1542 годзе Кордус прадставіў мескай радзе Нюрнбэргу сваю асноўную працу па фармакалёгіі (па-лацінску: «Valerii Cordi dispensatorium, sive pharmacorum conficiendorum ratio»), за якую атрымаў сто залатых манэтаў; гэтая праца была выдадзеная Нюрнбэрскім муніцыпалітэтам у 1546 годзе і шматразова перавыдавалася.

Іншая асноўная праца Кордуса, усеабдымны даведнік па расьлінах Італіі й Нямеччыны «Гісторыя расьлінаў» (па-лацінску: «Historia Plantarum»), была прадстаўленая ім у 1544 годзе ў Вітэнбэрскі ўнівэрсытэт — за яго Кордус атрымаў ступень доктара мэдыцыны. Неўзабаве пасьля гэтага Кордус памёр ад малярыі ў часе аднае з сваіх шматлікіх паездак Эўропай. Шмат якія ягоныя працы былі апублікаваныя пасьмяротна Конрадам Геснэрам.

Валерыюс Кордус загадзя паслаў далейшым спробам клясыфікацыі расьлінаў карысныя новаўвядзеньні ў мэтадзе назіраньня й вывучэньня органаў расьлінаў, адкрыў органы размнажэньня ў папаратнікаў.