Бранта
Бранта (Брант) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Бранта лац. Branta | |
| Branto | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Брант |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Бранта» | |
Паходжаньне
рэдагавацьБранда або Бранта (Brando, Branto) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -бранд- (-брант-) паходзіць ад германскага *branða 'лязо мяча'[2].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Brando, Brandek, Brandel, Brandysz, Albrant, Gebrand, Haldebrand, Helibrand (Helbrand), Herbrand, Hildebrand (Hilbrand, llbrand), Husbrant, Imbrant, Inbrant, Librant, Luprand, Wilbrand[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: в селе Брантичкомъ (1557—1558 гады)[4]; Brontowicza (1671—1681 гады)[5]; Kajetan Brantt (1802 год)[6].
Носьбіты
рэдагавацьНа гістарычнай Ваўкавышчыне існуе вёска Брантоўцы.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 274.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 89.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 23.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 42 (1556—1562 гг.). — Менск, 2015. P. 48.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 126.
- ^ Johaniszkiele, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 104, 155.