Бейнь
Бейнь — мужчынскае імя.
| Бейнь лац. Biejń | |
| Beino | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Бэйнар, Бэйнарт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Бейнь» | |
Паходжаньне
рэдагавацьБайн, Бейн або Бэйна (Bainus, Beyn[a], Beino[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -бейн- (-байн-) паходзіць ад гоцкага bain 'нага, галёнка'[2][b]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Бэйнар, Бэйнарт. Адзначаліся германскія імёны Beinher, Beynart.
У Прусіі бытавала імя Bainne / Beyne[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Biejniewicz (1565 год)[5][c].
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Паводле назвы мясцовасьці Beynwyle
- ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы бэй- зь летувіскай мовы[3]
- ^ Таксама:
- Бэйніка, Байніка: Beynike (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[6], Boynikowicz (1671—1681 гады)[7];
- Бейнад: Беинад (1440—1492 гады)[8]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Naumann H. Altnordische Namenstudien. — Berlin, 1912. S. 81.
- ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 232.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 22.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925.S. 16, 18.
- ^ Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 6, cz. 3: Podlasie (województwo). — Warszawa, 1910. S. 234.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 691.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 127.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 33.