Аргінін (1-аміна-4-гуанідынавалерыянавая кісьля) — аліфатычная асноўная α-амінакісьля. Аптычна актыўная, існуе ў выглядзе L-і D-ізамэраў. L-аргінін уваходзіць у склад пэптыдаў і бялкоў, асабліва высока ўтрыманьне аргініна ў асноўных бялках — гістонах і пратамінах (да 85%). Аргінін клясыфікуецца як паўнезаменная або ўмоўна незаменная амінакісьля для чалавека, у залежнасьці ад стадыі разьвіцьця і стану здароўя гэтага чалавека[3]. Неданошаныя дзеці ня ў стане сынтэзаваць або ствараць аргінін у арганізьме, таму гэтую амінакісьлю неабходна ўлучаць у пажыўны рацыён[4]. Большасьці здаровых людзей ня трэба дадаваць аргінін, таму што ён зьяўляецца кампанэнтам усіх бялковых прадуктаў[5] і можа сынтэзавацца ў арганізме з глютаміну праз цытрулін[6].

Аргінін
Хімічная структура
Хімічная структура
Агульныя
Хімічная формула C₆H₁₄N₄O₂[1]
Фізычныя характарыстыкі
Малярная маса 2,9E−25 кг[1]
Хімічныя характарыстыкі
pKa 12,488 і 12,48[2]
Клясыфікацыя
Рэгістрацыйны № CAS 74-79-3
PubChem
№ Эўрапейскай супольнасьці 200-811-1
SMILES
InChI
ChEBI 16467
ChemSpider
Аргінін у Вікісховішчы
Калі не пазначана іншае, усе зьвесткі прыведзеныя для стандартных умоваў (25 °C, 100 кПа).
  1. ^ а б в г д е ё ж L-arginine (анг.)
  2. ^ а б Weast R. C. CRC Handbook of Chemistry and Physics (1st student edition) (анг.) / R. C. Weast — 1 — CRC Press, 1988. — ISBN 978-0-8493-0740-9
  3. ^ Tapiero H, Mathé G, Couvreur P, Tew KD (November 2002). «L-Arginine». (review). Biomedicine & Pharmacotherapy. 56 (9): 439—445. doi:10.1016/s0753-3322(02)00284-6. PMID 12481980.
  4. ^ Wu G, Jaeger LA, Bazer FW, Rhoads JM (August 2004). «Arginine deficiency in preterm infants: biochemical mechanisms and nutritional implications». (review). The Journal of Nutritional Biochemistry. 15 (8): 442–51. doi:10.1016/j.jnutbio.2003.11.010. PMID 15302078.
  5. ^ «Drugs and Supplements Arginine». Mayo Clinic.
  6. ^ Skipper A (1998). «Dietitian’s Handbook of Enteral and Parenteral Nutrition». Jones & Bartlett Learning. — С. 76. — ISBN 978-0-8342-0920-6.