Анакрэонт з вострава Тэас (Анакрэон, па-старажытнагрэцку: Ἀνακρέων, 570/559 — 485/478 да н.э.) — старажытнагрэцкі лірычны паэт. Быў уключаны ў кананічны сьпіс дзевяці лірыкаў вучонымі эліністычнай Александрыі.

Анакрэонт
па-старажытнагрэцку: Ἀνακρέων
Анакрэонт (Мармур, Люўр)
Анакрэонт (Мармур, Люўр)
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся каля 570 да н. э.[1]
Памёр каля 485 да н. э.[1]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці паэт, пісьменьнік, эпіграматыст, гафмайстар
Мова старажытнагрэцкая мова[1][2] і іянійская грэцкая мова[d]

Біяграфія і творчасьць рэдагаваць

Паходзіў з вострава Тэас (Малая Азія). Жыў на востраве Самасе, потым у Атэнах. Ствараў гімны, элегіі, эпіграмы, бяседныя песьні. Вершы пісаў на іянійскім дыялекце старажытнагрэцкай мовы.

Адзін зь першых лірыкаў Грэцыі. Пясьняр любові, весялосьці і сяброўскіх баляваньняў (вершы на гэтыя тэмы пазьней атрымалі назву анакрэантычных). Яго вершы радасныя, вясёлыя, жыцьцесьцьвярджальныя. Праўда, ён актыўна цікавіўся і палітыкай, а калі расчараваўся ў ёй, то шукаў забыцьцё ў каханьні і сяброўстве.

Да творчасьці Анакрэонта часта зьвяртаўся Максім Багдановіч.

Беларускія пераклады рэдагаваць

Крыніцы рэдагаваць

Літаратура рэдагаваць