Аляксандра Сьвекла

Алякса́ндра Фёдараўна Сьве́кла (па-ўкраінску: Олександра Федорівна Свекла; 9 красавіка 1902, Валегацулава, Хэрсонская губэрня, Расейская імпэрыя (цяпер сяло Далінскае Ананьеўскага раёну Адэскай вобласьці) — 1966, Прылукі, Чарнігаўская вобласьць, УССР, СССР) — украінская пісьменьніца.

Аляксандра Сьвекла
укр. Олександра Свекла
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	укр. Олександра Федорівна Свекла
Нарадзілася	9 красавіка 1902(1902-04-09) Далінскае[d], Valegotsulovo Volost[d], Ананьеўскі павет[d], Хэрсонская губэрня[d], Расейская імпэрыя
Памерла	1966 Прылукі, Чарнігаўская вобласьць, УССР, СССР
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	Пісьменьніца
Гады творчасьці	1924-1930-ыя
Мова	расейская мова і украінская мова
Дэбют	1924
Значныя творы	«Надломлені серцем» (1930)

Жыцьцяпіс

Нарадзілася ў мястэчку Валегацулава Хэрсонскай губэрні ў сям’і малдаўскіх сялянаў. Скончыла шэсьць клясаў працоўнай сямігадовай школы. Удзельнічала у ваенных дзеяньнях 1918—1921 гг., служыла у Чырвонай Арміі.

У 1930-я гады была рэпрэсаваная і высланая ў Сыбір.

Памерла ў 1966 годзе ў Прылуках, Чарнігаўская вобласьць.

Творчасьць

Друкавалася з 1924 г., сябра літаратурнай арганізацыі «Плуг».

Першым убачыў сьвет нарыс «Серед степів», апублікаваны ў харкаўскай газэце «Селянська правда».

Аўтарка апавяданьняў і аповясьцяў: «Над Дністром» (1926; з життя молдаван), «Подарунок і подяка» (1927), «Надломлені серцем» (1930), «Петря Слимак» (1930).

Тры асноўныя тэмы творчасьці Аляксандры Сьвяклы — жыцьцё малдаўскіх сялянаў, крывавыя гісторыі пра чырвоных і белых і жаночае пытаньне.