Альбэрт Каяловіч

пісьменьнік і гісторык Вялікага Княства Літоўскага

Альбэрт (Войцех) Каяловіч (Віюк-Каяловіч) (1609, Ковенскі павет — 6 кастрычніка 1677) — пісьменьнік і гісторык Вялікага Княства Літоўскага. Доктар тэалёгіі (1645).

Альбэрт Каяловіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 1609[1][2][3][…]
Памёр 6 кастрычніка 1677(1677-10-06)[4]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці пісьменьнік, гісторык, тэоляг
Мова лацінская мова[5]
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Каяловіч.

Біяграфія

рэдагаваць

У 1627 годзе ўступіў у ордэн езуітаў. У 1628—1632 гадох навучаўся ў Віленскім і Нясьвіскім калегіюмах, а ў 1634—1638 гадох — на тэалягічным факультэце ў Віленскай акадэміі, дзе ў 1645 годзе атрымаў ступень доктара тэалёгіі і да 1658 году выкладаў тут схаластычную тэалёгію.

У 1654—1655 гадох рэктар Віленскай акадэміі, у 1662—1666 гадох прэпазыт (настаяцель) дома манахаў у Вільні.

Творчасьць

рэдагаваць

Палемічныя творы маюць скіраванасьць супраць кальвіністаў. Аўтар багаслоўскіх трактатаў, біяграфіяў езуітаў, твораў з гісторыі Літвы (Беларусі). Галоўныя зь іх: «Гісторыя Літвы», першая частка якой выйшла ў Гданьску⁣ ў 1650 годзе, другая — у Антвэрпэне ў 1669 годзе на лацінскай мове; «Летапіс Радзівілаў», выйшаў у Вільні ў 1653 годзе на лацінскай мове. У сваіх працах зьмясьціў шмат зьвестак пра Менск[6].

  1. ^ Swartz A. Albertas Vijūkas-Kojelavičius (анг.) — 2007.
  2. ^ Albertas Vijūkas-Kojelavičius // Faceted Application of Subject Terminology
  3. ^ Wojciech Wijuk Kojalowicz // opac.vatlib.it (анг.)
  4. ^ https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/wijuk-wojciech-kojalowicz-h-kosciesza-odm
  5. ^ Identifiants et Référentiels (фр.)ABES, 2011.
  6. ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. Кн. 1. — Мн., 2001.

Літаратура

рэдагаваць
  • Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.