Ізабэла, альбо Гаршчок з базылікам
«Ізабэла, альбо Гаршчок з базылікам» — апавядальная паэма ангельскага паэта-рамантыка Джона Кітса, адаптаваная з аповеда Дэкамэрона Джавані Бакачча (IV дзень, 5-я навэла). Паэма распавядае гісторыю маладой дзяўчыны, сям’я якой мерыцца ажаніць яе з багатым дваранінам, чаму перашкаджае яе каханьне да Ларэнца, аднаго са служачых яе братоў. Калі яны даведваюцца аб іхнім каханьні, яны забіваюць Ларэнца і закапваюць яго цела ў лесе. Здань Ларэнца паведамляе Ізабэле аб сваім забойстве ў сьне. Яна знаходзіць магілу, выкапвае зь зямлі яго цела і кладзе галаву свайго каханага ў гаршчок з базылікам, аб якім яна апантана клапаціцца, спакваля чаўрэючы. Браты раскрываюць тайну Ізабэлы, выкрадаюць гаршчок з базылікам, дзе ляжыць схаваная галава Ларэнца, і ўцякаюць з Флярэнцыі.
Паэма была папулярная сярод мастакоў-прэрафаэлітаў, якія зрабілі ілюстрацыі шэрагу эпізодаў твору.
Глядзіце таксама
рэдагавацьВонкавыя спасылкі
рэдагаваць| Ангельская Вікікрыніца зьмяшчае арыгінальныя матэрыялы, датычныя тэмы гэтага артыкула: |
Ізабэла, альбо Гаршчок з базылікам — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў