літара пашыранай лацінкі

, (вэстго́цкая Z; курсіў: Ꝣ ꝣ) — літара пашыранай лацінкі. Літара выкарыстоўвалася ў некаторых каралінгскіх рукапісах.

Літара лацінкі вэстгоцкая Z
Ꝣꝣ
Выява
   
Зьвесткі
Тып архаічная літара
Гук [ts]
Назва ў Юнікодзе
latin capital letter visigothic z
latin small letter visigothic z
Юнікод Ꝣ: U+A762
ꝣ: U+A763
HTML Ꝣ‎: &#42850, &#xa762
ꝣ‎: &#42851 &#xa763
UTF-16 Ꝣ‎: 0xA762
ꝣ‎: 0xA763
URL-код Ꝣ: %EA%9D%A2
ꝣ: %EA%9D%A3
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Вэстгоцкая выкарыстоўвалася разам з каралінгскай «z». Яна стала выкарыстоўвацца ў асноўным для абазначэньня глухога альвэалярнага афрыката [ts], тады як «z» выкарыстоўвалася ў асноўным для звонкага альвэалярнага афрыката [dz] у старапартугальскай, старажытна-леонскай і старакастыльскай мовах[1].

Гісторыя

рэдагаваць
 
Альфабэт cancelleresca corsiva Людовіка Дэльі Арыгі зь літарай

Форма літары паходзіць ад z-вобразнай формы вэстгоцкага пісьма, дзе верхняя рыска ўзыходзіць уверх, выгінаючыся, і выкарыстоўваецца радзей, чым «z», дзе верхняя рыса выгінаецца на левым канцы[1]. У некалькіх рукапісах вэстгоцкае напісаньне зьмяшанае з гатычным напісаньнем.

выкарыстоўвалася як літара, адрозная ад літары «z», у рукапісах на старажытнапартугальскай, старажытна-леонскай і старакастыльскай мовах.

Пісцы, якія не падазравалі пра паходжаньне літары, інтэрпрэтавалі гэтую рысу як тое, што асноўная частка памяншае ніжнюю частку «z», у канчатковым выніку даючы літару «Ç»[1][2].

Хоць у сучасным аналізе «хвост» «¸» вядомы як сэдзіль, «маленькая z», на самай справе гэты дыякрытык па паходжанні ўяўляе сабой «z»[1].

  1. ^ а б в г Michael Everson (director), Peter Baker, António Emiliano, Florian Grammel, Odd Einar Haugen, Diana Luft, Susana Pedro, Gerd Schumacher and Andreas Stötzner Proposal to add medievalist characters to the UCS. ISO / IEC JTC1 / SC2 / WG2 Working Group Document № 3027. — 2006. (анг.)
  2. ^  Henri, Gavel Essai sur l’évolution de la pronunciation du Castilian depuis le XIV siècle, d’après les théories des grammairiens et quelques autres sources. — Paris: 1920. (фр.)

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць