Ях’я Антыяхійскі
Ях’я Антыяхійскі Абу-ль-Фарадж, Ях’я ібн Саід ібн Ях’я аль-Антакі (каля 980—1066) — арабскі гісторык і лекар. Нарадзіўся ў Эгіпце. У 1014 г. перасяліўся ў Антыёхію (Сырыя), дзе прыняў хрысьціянства. Яго сачыненьне зьяўляецца працягам «сусьветнай гісторыі» Эўціхія, — важная крыніца па гісторыі Фатымідаў, асабліва кіраваньні альХакіма (996—1021 гг.); зьмяшчае таксама каштоўныя зьвесткі па гісторыі хрысьціянскай царквы і Бізантыйскай імпэрыі
Творы
рэдагаваць- Cheikho, L., Carra de Vaux, Zayvat, H. Annales de Jahia Ibn Said Antiochiensis // Corp. Script. Orient. Script arabici. Ser. III. — 1909. — Tom 7. — P. 89 — 273.
- Histoire de Yahya-ibn-Said d’Antioche / Ed. ét trad. en français par I.Kratchkovsky et A.Vasiliev // Patrologia Orientalis. — 1924. — T. 18. — P. 699—833; T. 23. — P. 141—312, 349—520.
- Розен, В. Р. Император Василий Болгаробойца. Извлечения из летописи Яхъи Антиохийского. — СПб., 1883.
Літаратура
рэдагаваць- Graf, G. Geschichte der christlichen arabischen Literatur. Band 2. — Vatican, 1947. — S. 49 — 51.
- Vasiliev, A. Byzance et les Arabes. T. 2. — Bruxelles, 1950. — P. 80 — 91.