Фэод

Фэод (па-лацінску: feudum) — ў сярэднявечнай Заходняй Эўропе зямлі (або фіксаваны даход), падараваныя ў спадчыннае валоданьне сэньёраў свайму васалаў, абавязанай за гэта несьці ваенную, прыдворную службу (удзел у сэньярыяльнаму судзе, у кіраваньні сеньёра і інш.), уносіць усталяваным звычаем плацяжы.

Глядзіце таксама

• Бэнэфіцыі
• Чынш
• Чыншавік
• Ключ
• Лен
• Ляндграф
• Маркграф
• Асада

Літаратура

• за ред. академіка АН УРСР О. С. Мельничука, «Словник іншомовних слів», м. Київ, 1985 р., с. 870;
• Сярэднявечныя гістарычныя крыніцы Усходу і Захаду;
• Іналджик Г., «Османська імперія: Класична доба (1300—1600)», м. Київ, «Критика», 1998 г.;
• Kutrzeba S., «Historia ustroju Polski w zarysie», Lwów, 1914, T. 1, S. 24;
• «Volumina legum», T. 2 , S. 164;
• Храмцев Д. В., "Феодализм на Руси"
• "Политическое устройство феодальных государств времён"
• «Акты издаваемые Виленскою Археографическою Комиссиею для разбора Древних Актов», г. Вильна, 1865—1915 г., том I—XXXIX.