Ляндграф

Ляндграф (па-нямецку: Landgraf — па-лацінску: comes provincialis) — ў сярэднявечнай Нямеччыне кіраўнік княства (ляндграфства). «Ляндграф» — паходзіць ад слова «Land» зямля, краіна; і «Graf» — граф.

Тытул князёў, становішча якіх было падобна з становішчам герцагаў. На іх ляжаў абавязак ня толькі ў сваім графстве, але і ў больш шырокай вобласьці падтрымліваць мір, а ў выпадку вайны даваць каму трэба ўзброенае прыкрыцьцё. У такім сэнсе гэты тытул належаў толькі Ляндграфству Турынгіі і Эльзаса, але яго насілі і многія іншыя князі, якія не мелі падобных паўнамоцтваў.

Крыніцы

Frank, «Die Landgrafschaften des Heiligen R ö mischen Reichs», (Брауншв. 1863);
Schroeder, «Lehrbuch der deutschen Rechtsgeschichte», (Лпц. 1888);
за ред. академіка АН УРСР О. С. Мельничука, «Словник іншомовних слів», м. Київ, 1985 р., с. 479, 221.