Тамара Александраўна Драздо́ва па-ўкраінску: Тамара Олександрівна Дроздова (нар. 14 красавіка 1919, Ворша, Магілёўская губэрня 25 лютага 1980, Харкаў, Украіна) — украінская мастачка й выкладчыца мастацтва; сябар Харкаўскага Зьвязу радзянськіх масткоў Украіны з 1960 году. Працавала ў галіне станковага жывапісу й графікі, стварала пэйзажы ў рэалістычным стылі.

Тамара Драздова

лац. Tamara Drazdova
Дата нараджэньня 14 красавіка 1919(1919-04-14)
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 25 лютага 1980(1980-02-25) (60 гадоў)
Месца сьмерці
Месца вучобы
Занятак малярка, настаўніца
Месца працы
Жанры пэйзаж

Біяграфія рэдагаваць

У 1937—1941 гадах вучылася ў Харкаўскім мастацкім вучылішчы; у 1944—1949 гадах – у Харкаўскім мастацкім інстытуце, дзе яе настаўнікамі былі, у прыватнасьці, Аляксей Кокель, Дзмітрый Шавыкін, Грыгорый Таменка, Сяргей Бяседзін. Дыплёмная праца — карціна «Хлеб дзяржаве». Некаторы час выкладала ў Днепрапятроўскім мастацкім вучылішчы. Сярод студэнтаў: Віктар Бялоў, Юрый Злыдзень. Затым працавала ў Харкаўскім мастацка-вытворчым камбінаце Мастацкага фонду УССР. Жыла ў Харкаве, у доме па вуліцы Яраша, № 21а, кватэра № 27[1].

Творчасць рэдагаваць

З 1951 года ўдзельнічала ва ўкраінскіх, з 1956 года ва ўсесаюзных і замежных выставах. У жывапісу яна зьвярталася пераважна на агульнанацыянальныя тэмы. Для творчасьці 1940—50-х гг. характэрны рэалістычная манера, па сьвяточнаму аптымістычнага становішча. Крыніца натхненьня – маляўнічая прырода Палтаўшчыны й Сумшчыны. Большасьць твораў гэтага пэрыяду спакойныя, збольшага лірычныя. Пэрыяд 60—70-х гадоў характарызуецца строгім стылем; карцінам уласьціва своеасаблівая аднастайнасьць і адначасова рамантычнасьць, урачыстасьць. Увогуле творчасьці Драздовай уласьцівы манумэнтальнасьць форм і калярытаў, гарманічнасьць, дэкаратыўнасьць. У графіцы манумэнтальнасьць спалучаецца з лірызмам. Асобныя творы мастака захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музэі Украіны ў Кіеве, Харкаўскім, Палтаўскім і Сумскім мастацкіх музэях.

Творы рэдагаваць

жывапіс

— «Хлеб дзяржаве» (1949), «Першы хлеб» (1950), «Песьня пра Бацькаўшчыну» (1951), «Сьпеў хлеб», «Сула каля Ромнаў» (абодва — 1961), «Маладзік». » (1963), «Зара», «Над мірнай зямлёй» (абедзьве – 1964), «На Палтаўшчыне», «Вясновы вечар» (абодва – 1967), «Жыта» (1968), «На Палтаўшчыне», «Зямля» (абодва — 1969), «Жніво» (1972), «Макі», «Вясна» (абодва — 1974), «Цішыня», «Бясконцы блакіт» (абодва — 1975), «Сіняе жыта» (1976). ), «Космас» (1977 ), «Сьняжынкі» (1979); літаграфіі — «Дарога» (1955), «Вербы», «Калгасныя ланы» (абедзьве – 1963), «Цячэ вада з-за гаю і з-пад гары» (1964); акватынта «Красавік» (1963).

графіка

— «Дарога» (1955, літаграфія); «Пахмурны дзень» (1957, літаграфія); «Жураўлі» (1962, каляровая літаграфія); «Вясёлка» (1963, каляровая літаграфія); «Красавік» (1963, афорт, акватынта, мяккі лак); «Вербы» (1963, літаграфія); «Калгасныя алені» (1963, літаграфія); «Цячэ вада з-за гаю і з-пад гары» (1964, літаграфія)[2].

Бібліяграфія рэдагаваць

  • 11-та обласна мистецька виставка 1950 року. Каталог. — Харків: 1953. — С. 5.
  • Касіян, Василь Ілліч. Турченко, Юрій Якович. Українська радянська графіка. — Київ: АН УРСР, 1957. — С. 183. — 224+91іл. с.
  • Турченко, Юрій Якович. Український естамп. — Київ: Наукова думка, 1964. — С. 286. — 338 с. — 3150 ас.
  • Дроздова, Тамара Олександрівна  (укр.) // Редкол. М. М. Безхутрий (автор текстів і упоряд.), В. В. Сизиков, Г. О. Томенко та ін. Художники Харкова : Довідник. — Харків: Прапор, 1967. — С. 68.

Крыніцы рэдагаваць

  1. ^ Дроздова Тамара Олександрівна.  (укр.) // Українські радянські художники : Довідник. — Київ: Мистецтво, 1972. — С. 146.
  2. ^ А. С. Півненко. Дроздова Тамара Олександрівна.  (укр.) // Енциклопедія сучасної України. — Київ: Інститут енциклопедичних досліджень НАН України, 2008. — Т. 8: Дл — Дя. — ISBN 978-966-02-4458-0.

Літаратура рэдагаваць

  • Дроздова, Тамара Олександрівна  (укр.) // Словник художників України. — Київ: Головна редакція Української радянської енциклопедії, 1973. — С. 78.
  • Дроздова, Тамара Александровна  (рас.) // Художники народов СССР : Справочник. — Москва: Искусство, 1976. — Т. 3. — С. 472.