Альфрэд Розэнбэрг: розьніца паміж вэрсіямі

[[ВыяваФайл:Dead_alfredrosenberg.jpg|міні|200пкс|Альфрэд Розэнбэрг пасьля павешаньня]]'''Альфрэд Розэнбэрґ''' ([[нямецкая {{мова-de|ням.]] - ''Alfred Rosenberg''}}) ([[12 студзеня]] [[1893]], [[Талін|Рэвэль]], [[Расейская імпэрыя]] –— [[16 кастрычніка]] [[1946]], [[Нюрнбэрґ]], [[Нямеччына]]) –— дзяржаўны й палітычны дзеяч Нямеччыны, вайсковы злачынца, галоўны ідэоляг [[Нацыянал-сацыялістычная нямецкая работніцкая партыя|Нацыянал-Сацыялістычнае Нямецкае Работніцкае Партыі]] (NSDAP), райхсміністар па справах усходніх земляў ад [[1941]].

== Жыцьцё ў Расейскай Імпэрыіімпэрыі ==

Зь сям’і прыбальтыцкіх немцаў: бацька –— купец з [[Латвія|Латвы]], маці –— ураджэнка [[Эстонія|Эстоніі]]. Дзяцінства правёў у Эстоніі. У [[1910]] паступіў у Вышэйшую Тэхнічную школу ў [[Рыга|Рызе]], адкуль у [[1915]] разам са школай быў эвакуяваны ў [[Масква|Маскву]], дзе ў [[1917]] атрымаў дыплём архітэктара (дыплёмная праца – праэкт крэматору). У [[кастрычнік]]у [[1917]] падтрымліваў [[бальшавікі|бальшавікоў]], але пасьля перайшоў на скрайнія антыбальшавіцкія пазыцыі. У [[1918]] уцёк у акупаваную немцамі Прыбальтыку, дзе спрабаваў уступіць у антыбальшавіцкі вайсковы Дабраахвотніцкі корпус.

Розэнбэрґ лічыцца аўтарам ключавых паняцьцяў нацыскае ідэалёгіі, як то “[[расавая тэорыя]]”, “[[жыцьцёвая прастора]]” (''Lebensraum''), “[[канчатковае вырашэньне жыдоўскага пытаньня]]”, адмовы ад [[Вэрсальска-Вашынгтонская сыстэма|Вэрсальскае дамовы]], змаганьня з “[[дэгенэратыўнае мастацтва|дэгенэратыўным мастацтвам]]” і крытыкай [[хрысьціянства]]. У 1920-1930-х пачаў выдаваць кнігі [[антысэмітызм|антысэміцкага]] зьместу ([[1920]] –— “Сьлед жыдоў у зьмене сьвету” й “Нізкая мараль у Талмудзе”, 1922 –— брашура “Прырода, асноўныя мэты й прынцыпы NSDAP”, 1930 – “Міт ХХ стагодзьдзя”), што сталіся падмуркам нацыскае ідэалёгіі. Паводле ягонае расавае тэорыі на самым нізе антрапалягічнае лесьвіцы месьціліся [[мурыны]] й [[сэміты]], на версе –— “[[арыйцы]]” ([[скандынавы]], [[фіны]], [[галяндцы]], [[брытанцы]] й [[флямандцы]] на чале зь [[немцы|немцамі]]). У адрозьненьні ад іншага кіраўніцтва Райху не лічыў [[славяне|славянаў]] ніжэйшай расай, а лічыў, што пры спрыяльных умовах яны маглі б быць інтэграваныя ў арыйскую расу й нямецкую культуру. У той самы час [[японцы|японцам]], як нямецкім хаўрусьнікам, быў нададзены тытул “ганаровых арыйцаў”.

[[17 ліпеня]] [[1941]] ачоліў [[Райхміністэрства для акупаваных раёнаў Усходу]] (''Reichministerium für die Besetzten Ostgebiete ці Ostministerium''). Розэнбэрґ прапанаваў стварыць на захопленых землях [[СССР]] 4 Райхскамісарыяты: [[Райхскамісарыят Остлянд|Остлянд]] (Ostland), [[Райхскамісарыят Украіна|Украіна]] (Ukraine), [[Райхскамісарыят Каўказ|Каўказ]] (Kaukasus) і [[Райхскамісарыят Масква|Масква]] (Moskau), аднак былі створаныя толькі першыя два. Палітычнай мэтай акупацыі лічыў максымальнае паслабленьне [[Расея|Расеі]], шляхам разьяднаньня ейных земляў і перадачы іх новым адміністратыўным утварэньням –— [[Беларусь|Беларусі]], [[Дон]]у, [[Украіна|Украіне]]. Выступаў за стварэньне вакол Расеі санітарнага кардону з буфэрных дзяржаваў –— Беларусі, Украіны, Цэнтральнае Азыі, якія б залежылі ад [[Райх]]у, ды адначасова валодалі пэўным самакіраваньнем. Выступаў за роспускі калгасаў і надзяленьне зямлёй сялянаў, спрыяў росту нацыянальнае сьвядомасьці акупаваных народаў з мэтай мабілізацыі іх на змаганьне з Расеяй. Скардзіўся асабіста Гітлеру й [[генрых Гімлер|Гімлеру]] на генацыд славянскага насельніцтва, якое таксама адносіў да арыйцаў.