Гнастыцызм: розьніца паміж вэрсіямі

'''Гнастыцызм''' (ад [[грэцкая {{мова-el|грэцкага]] ''γνώσις'' -|скарочана}} — спазнаньне, веды)  — [[філязофія|філязофска]]-[[рэлігія|рэлігійная]] плынь, асноўнай тэзай якой ёсьць думка, што ўсё ў сьвеце спазнавальнае, уключна з Богам[[Бог]]ам. Для гностыкаў асабісты досьвед у стасунках з Богам важнейшы за цьверджаньні царкоўных інстытутаў і [[догма|догмы]] веры.

Гнастыцызм узьнік на памежжы эраў на [[Блізкі Ўсход|Блізкім Усходзе]] ў выніку ўзаемадзеяньня самых розных рэлігійных і філязофскіх плыняў. Найбольш распаўсюджаны быў у [[Міжземнамор'е|Міжземнамор'іМіжземнамор’і]] ў першых стагодзьдзях новай эры. Першым настаўнікам і прапаведнікам гнастыцызму лічаць [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]]. З часоў Ісусавых вучняў паходзяць і асноўныя гнастычныя тэксты: [[Эвангельле ад Тамаша]], [[Эвангельле ад Яна]], [[Эвангельле ад Філіпа]] і яшчэ некалькі меншых тэкстаў.

У [[2 стагодзьдзе|2 стагодзьдзі]] гнастыцызм распаўсюджваўся адначасова зь дзейнасьцю аднага з асноўных Хрыстовых [[апостал]]аў - — сьвятога [[апостал Павал|Паўла]]. У гэты час плынь распадаецца на некалькі школаў.